21 juni 2015: Leuven-Bath
Na een extreem korte nacht na een verjaardagsfeestje lijkt het nog midden in de nacht als de wekker gaat… Amper 2,5 uurtjes slaap. Je moet er wat voor over hebben om op vakantie te kunnen:). Met de fiets de trein op dat is even heffen want ik moet gewoon in het halletje staan in de trein. In Brussel Zuid vind ik niet direct de lift dus daar is het voorzichtig de trappen af met de zware fiets. Leen ontmoet ik aan het bagageloketje waar we onze fiets moeten afgeven. We drinken nog een koffietje en kletsen met een dame die ook graag fietst. Met al die fietstassen in de hand is het moeilijk aanschuiven, gelukkig dat de helm nog op mijn hoofd kan:). Op twee uurtjes staan we in hartje Londen, waar we onze fiets terug moeten ophalen en fietsen we langs Madame Tussauds naar London Paddington om de trein te nemen richting Bath. Ticketje kopen, half uurtje wachten en de fiets de trein op.
In Bath aangekomen willen we eerst langs de rivier naar de camping fietsen maar het is even zoeken waar die precies ligt en éénmaal daargekomen blijkt ze dicht voor ombouwingswerken tot lodges. Er is helaas geen andere camping, enkel nog eentje die geen tenten toelaat dus slapen we maar in een soort jeugdherberg van YMCA. De zon schijnt volop! We verkennen het mooie stadje dat onder andere bekend is voor zijn thermen en genieten van een restje Smurfentaart op de bank en proeven een eerste cider bij het plaatselijke petanque tornooi, waar een gezellige sfeer heerst. We gaan uit eten bij Garluccis, pasta met gebakken spinazieballetjes, heerlijk! Een avondwandeling loodst ons nog langs de Royal Crescent, een straat die gebouwd is in de vorm van een halve maan alsook langs het Circus, een cirkelvormige straat. Heel Bath is trouwens geklasseerd als Unesco World Heritage site.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-_oVVMOA0VpQ/VdwXOf0oc7I/AAAAAAAAEy0/2KOSjrmrxQQ/s144-o/P1150052.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845525928080306″ caption=”” type=”image” alt=”P1150052.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
22 juni 2015: Bath- Glastonbury 70 km
Het ontbijt met toast en jam valt beter mee dan verwacht want er is ook verse pompelmoes in partjes, yoghurt en 5 soorten cornflakes. Helaas is het ondertussen beginnen te regenen. Het druppelt maar lichtjes dus we vertrekken maar. De weg kennen we al, langs de rivier de eerste 10 km, via Sustrans Route 4. Daarna wordt het heuvelachtig op route 410 vanaf Saltford en regent het ook harder, en af en toe ook weer zachter… Vanaf het artificieel meer Chew Valley Lake belanden we op Sustrans route 3 die ons helemaal naar het zuidelijkste puntje van Engeland zal brengen. Ons 11 uurtje kunnen gelukkig al droog eten, aan een kerkje, wel frisjes zo nat. Gelukkig hebben we zo wat energie binnen want direct hierna volgt onze eerste stevige klim. Pas als Wells in zicht komt, moeten we terug afdalen met onze remmen dicht. Dat was dus die grijze vlek op de Michelinkaart…We fietsen door tot in Wells, een mooi stadje waar we eerst inkopen doen voor de picknick. Het weer lijkt niet te kunnen kiezen, donkere wolken of zon. Het wordt gelukkig toch wat zon en we doen voor het plein van de kathedraal onze schoenen uit om ze te laten drogen. De picknick smaakt overheerlijk. We doen nog een toertje langs Vicar’s close – een straatje uit de veertiende eeuw- en rond Bishops Castle. Het is even zoeken voor we terug op de goede weg uit Wells raken en we proberen nog gas voor ons kookvuurtje te vinden.
We fietsen verder tot in Glastonbury waar we de camping Farm Trust passeren. De manager is er niet, maar een vrijwilligster leidt ons rond. De douche is in de oude melkstal, er is een winkeltje met een honestybox en we mogen ons tentje in de boomgaard zetten. Perfect! De douche is trouwens zalig. Megagroot, onder een nestje met een boerenzwaluwtje en ondertussen kan je lezen wat de melkinstructies zijn… We eten heerlijk pasta met champignonnetjes en een glaasje wijn die we gelukkig kunnen klaarmaken in een keukentje. Ze komen er nog een lammetje tonen dat de papfles moet krijgen. De zon schijnt nog volop dus we maken een avondwandelingetje naar de Glastonbury Tor, een natuurlijke heuvel met een een oude toren op. Op de andere chique camping die we passeren, kunnen we gelukkig wel gas kopen. Via the public footpaths wandelen we ernaar toe. Er hangt hier precies een hippiesfeertje. Heeft dit te maken met het nakende festival? Eénmaal thuis kruipen we ons nestje in.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-IhzXK_8s1Wo/VdwXOeN8ZaI/AAAAAAAAEyw/IYWtk5Gwurc/s144-o/P1150068.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845525497374114″ caption=”” type=”image” alt=”P1150068.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
23 juni: Glastonbury- Wimbleball 116,5 km
Ontbijt in het zonnetje! De dagelijkse routine en we zijn weer op pad. Het begin direct met een opwarmertje bergop. We passeren Bridgewater waar we ons appeltje opeten in het park en verder fietsen langs het kanaal richting Taunton. Dit is een redelijk lang kanaaltje, maar wel mooi fietsen en we picknicken er onderweg. Na Taunton moeten we kiezen bij een splitsing van de fietspaden, eentje langs het kanaal of niet. Aangezien we al een kanaal hebben gedaan, kiezen we voor het andere. We passeren nog veel turfwinnerijen. Onderweg adviseert een man ons nog om niet de fietsroute te nemen want dat is teveel bergop. Wij doen dat moedig toch en op één heel steil klimmetje na, ca va. We moeten wel ergens aan een huis stoppen om extra water te vragen, en die energie uit de druifjes kunnen we ook heel goed gebruiken.
We plannen om te slapen op een camping in Exbridge want er er zijn er niet zoveel in de buurt. Na een laatste stevig klim en een afdaling -na eerst wat te ver zijn gereden- arriveren we er maar de receptie is gesloten en er zijn geen tenten toegelaten. Wat nu? Het is al 19u en meer dan 90 km en heuvels in de benen… We vragen het aan een dame die ons verwijst naar Wimbleball Lake waar misschien tenten mogen staan. We moeten het echter zeker weten, want het is niet bij de deur – en bovendien een beetje uit de richting- dus ze belt een kennis op die het bevestigt. Helaas ligt Wimbleball achter een héél grote heuvel. Ik raak er niet meer op en er zitten ook nog steile stukjes tussen. In de pub vragen we het voor de zekerheid nog een keer zodat we niet voor niets te ver om rijden. Gelukkig is er een camping mooi aan het meer gelegen waar we met de honesty box terecht kunnen. Ze zijn er wel vanalles aan het voorbereiden voor de Ironman. Een douche , een snelle hap en dan de tent in.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-ZjpEXlfexGE/VdwXOcMZQiI/AAAAAAAAE0Q/KHKfndI3Qzo/s144-o/P1150081.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845524954006050″ caption=”” type=”image” alt=”P1150081.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
24 juni: Wimbleball -Braunton 78 km
Gelukkig gaat het vandaag na eerst wat klimmen via een lange afdaling naar beneden waar we terug op de fietsroute terecht komen. We passeren het dorpje Dulverton en er volgen weer wat serieuze klimmen naar het Exmoor park. Op 20 km moeten we al onze eerste bananenstop houden in de buurt van de Exmoorpony’s. Het nationaal park is wel heel mooi om door te fietsen zo tussen de schapen en de koeien en niet teveel omhoog. We picknicken met ons eerste – maar zeker niet ons laatste- zicht op zee! Daarna is het grotendeels bergaf richting Barnstaple met een tussenstop in de supermarkt. We vragen raad voor de dichtsbijzijnde camping en ze verwijzen ons door naar de fietsenmaker. Ze moeten zelf ook google-en maar een vlak half uurtje verder is camping Lobbfield in Braunton. Het Tarka trail volgt het estuarium en het is lekker fietsen.
Na een douche en het avondeten willen we nu toch echt nog wel de zee zien! We bestuderen de kaart in het infoloketje en gaan op pad.. Het is echter al laat en de zee is verder dan gedacht. We zien de duinen maar het is bijna een uur stappen. Eens in de duinen, verschijnt er achter elke duin een nieuw duin, we raken niet aan het strand. In het zand duiden we aan van waar we komen, om de weg terug naar huis te vinden tussen de duinen. Het staat er wel bomvol met orchideeën Hondskruid. We vangen een glimp op van de zee en moeten dan snel huiswaarts keren zodat we voor het donker terug op de asfalt zijn. We houden er blaren aan over, maar het was een mooie avond!
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-DPFpGV9j7kE/VdwXOXluaII/AAAAAAAAEz4/W0hDZcDG4jw/s144-o/P1150088.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845523718072450″ caption=”” type=”image” alt=”P1150088.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
25 juni: Braunton -Bude 94.5 km
We moeten terug over Barnstaple langs het estuarium in twee richtingen, dus zo vlotten de kilometers wel. We verorberen onze citroencake langs het water. Daarna is het door de bossen, eerst wat lichtjes bergaf waarbij we verschillende keren de rivier Torridge over steken, maar dan een hele tijd bergop. En dat allemaal via een verkeersvrij fietspad. Eénmaal boven drinken we een lekkere vlierbloesemsap bij het organisch Café. Op en neer rijden we verder naar Sheepwash waar we lekker picknicken op een bankje op het pleintje. Daarna lijken we even de weg kwijt te zijn, maar we komen even later er toch weer terug op uit. Er volgt nog een mooi onverhard stukje fietspad tussen het groen. We doen inkopen aan de supermarkt in Holsworthy en maken van de gelegenheid gebruik om een ijsje te eten. Nu is het bergaf richting kust. Vlakbij Bude komen we nog een fietsranger tegen die zegt dat we morgen de weg langs de kust moeten nemen. Veel mooier, maar ook steiler! In Bude gaat blijkbaar net een eindejaarsbal door ofzo want alle jongedames en jongeheren arriveren in stijl. Nog een laatste klim en dan zien we gelukkig een bordje ‘Ecocamping’. Als we telefoneren, komt er iemand af. De cerenety camping is echt eco, met een composttoilet, mooi gedaan.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-EMmvr_y5ojk/VdwXOe7rZRI/AAAAAAAAEzI/jVcuvAaBCO0/s144-o/P1150115.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845525689197842″ caption=”” type=”image” alt=”P1150115.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
26 juni: Bude-Blisland 55.5 km
We kiezen dus voor de kustweg omdat die veel mooier is, maar dat zullen we geweten hebben. Hellingen tot 30%! Zelfs tevoet raak je amper boven. Bovendien begint het ook nog te miezeren zodat we ons koekje lekker warm in de Wainhouse Inn verorberen. We maken nog een praatje met een Nederlands koppel waarvan de man ook wel eens naar Spanje is gefietst. Helaas regent het nog altijd… De omgeving wordt wel heel mooi, vol met schapen, een verlaten vliegveld.. We maken even een ommetje tot Camelford voor een pub om lekker droog te eten, want ondertussen zijn we kletsnat. We vragen de vegetarische schotel, maar krijgen helaas niet de pannenkoeken, maar het smaakt toch! Het ziet nog heel grijs, maar na de eerste klim gaat de jas al weer uit. Af en toe komt het zonnetje tevoorschijn en de omgeving van Bodmin Moor wordt nog mooier. Als we rond 16u in the middle of nowhere een camping tegenkomen is de keuze snel gemaakt. De zon schijnt ondertussen volop. Lekker douchen, eten en dan nog een mooie, heel gevarieerde wandeling rond de camping met Schotse Hooglanders, Galloways, schapen, een prachtig riviervalleitje, een oude stenencirkel en gigantische beuken!
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-KPd3B_RZFLo/VdwXOVxxixI/AAAAAAAAEzQ/sPiFp2phF3U/s144-o/P1150131.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845523231738642″ caption=”” type=”image” alt=”P1150131.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
27 juni: Blisland-Crantock 84 km
De cameltrail leidt ons vandaag langs een riviertje naar het mooi estuarium in Padstow waar we genieten van een fruitcocktail -weliswaar uit blik, maar toch smaakt het!- en de truck met de zelfontspanner proberen. Padstow is een gezellig havenstadje. Jammer dat het te vroeg is voor terrasjes… We kopen er nog iets lekkers in de bakkerij Cough en fietsen rustig verder. In het dorpje St columb Major picknicken we op de stoep voor de kerkje omdat er alleen maar trapjes zijn in het parkje rond de kerk. Het is er wel een aangenaam zonnetje! Even later we elkaar bijna voorgoed kwijt:) Leen rijdt in de afdaling een afslag voorbij. Ik sla er nog net op tijd in om te stoppen voor de afslag maar aangezien Leen een honderdtal meter voor me reed en er wel wat bochten zijn, heb ik niet gezien waar ze is. Eerst bergop geen Leen te zien, terug bergaf, geen Leen te zien… langs de andere kant bergop geen Leen te zien… Ik besluit dan maar in tegengestelde richting terug naar het punt te fietsen waar we elkaar verloren zijn… Dat lukt niet zo goed, dus wanneer ik opnieuw bij de route ben, ook geen Leen te bespeuren. Natuurlijk is mijn batterij helemaal plat, ik vraag ergens in een café om mijn telefoon op te laden, maar Leen heeft natuurlijk de Engelse adapter… Dan maar de route verder rijden tot ik ergens mijn telefoon kan opladen. Er is al een hele tijd verstreken tot ik Leen plots aan het sportcentrum van Newquay tegenkom. Gelukkig! Met een een ijsje vieren we dit bij het plaatselijke rugbytoernooi. Hoe we elkaar gemist hebben, zullen we nooit weten, want Leen is gewoon teruggedraaid, dus ergens moeten we elkaar gekruist hebben…
We rijden nog even verder voor de camping Quarryfield in Crantock waar we een goed plekje uit de wind kiezen. Na het avondeten wandelen we via het dorpje Crantock naar het mooie strand bij de ondergaande zon.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-s17uwIDh48Q/VdwXOboI20I/AAAAAAAAE0M/Tnh4n_uNSGs/s144-o/P1150154.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845524801936194″ caption=”” type=”image” alt=”P1150154.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
28 juni: Crantock – St Ives 80 km
Wederom een beetje miezer als we opstaan. We fietsen tot in Newlyn East waar we dan een kaasflap als ontbijt nemen en terug op de fietsroute belanden. Langs een rustig weggetje en hoofdzakelijk dalen, arriveren we ineens in het centrum van Truro. Daar is het even de weg zoeken, want het fietspad splitst hier ook. Gelukkig komen we hier ook goed terecht. We volgen even het estuarium van de Truro en daarna fietsen we door de Carnon Downs. We fietsen ook door een mijngebied, heel mooi, maar een beetje troosteloos met de grijze lucht. Het begint een beetje te regenen, dus we maken even een ommetje naar het centrum van het dorpje Carharrack, maar er is niets om te eten. Gelukkig komen we even later wel de Star Inn tegen, waar we de dagschotel nemen. Alleen moeten we een eeuwigheid wachten om te bestellen omdat de ganse petanqueclub eerst bediend moet worden, maar eens de bestelling is doorgegeven komt het eten er zo aan. Even later spreekt een man ons aan, dat we even ergens een poort moeten ingaan voor iets moois, en ja hoor er ligt een mooi openlucht amfitheater, de Gwennap Pit. Die hadden we anders inderdaad zo voorbij gereden. We fietsen voorbij het Carn Brea Castle, vanboven op een bergje…..
In Camborne vinden we onmogelijk de fietsroute terug.. drie keer rijden we door het centrum en volgen we de bordjes, maar op een gegeven moment houden ze gewoon op te bestaan…We volgen dus maar even een alternatieve route, en dankzij ons A4-kaartje belanden we even later gelukkig wel terug op de route. In Hayle genieten we langs de boulevard van het estuarium van een meloentje ofzo. Hier wijken we van de fietsroute af en kiezen voor de kustweg, aangezien we de fietsroute al nemen op de weg terug.. Een laatste bergop naar St- Ives is dus helaas naast een drukke baan. St- Ives is een gezellig stadje aan de zee, met een haventje en stranden. We zien al direct een zeehondje. Gelukkig is er ook een camping, op de berg met zicht op zee!! Ze is natuurlijk alweer gesloten maar na een telefoontje komt de eigenaar even af. Een douche, pistoletjes eten en we gaan het stadje in om een dessertje wafels met frambozen en chocoladesaus te eten, en iets te drinken in de Pub.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-1DjvGa56wV0/VdwXOWh-AVI/AAAAAAAAE0M/9FyYJFoiXck/s144-o/P1150176.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845523433881938″ caption=”” type=”image” alt=”P1150176.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
29 juni: St-Ives – Marazion 68,5 km
We volgen vandaag gewoon de weg, maar gelukkig valt het verkeer heel goed mee. Het gaat op en neer tussen de mooie landschappen met regelmatig zicht op zee. In St-Just wijken we af naar de kust voor Cape Cornwall, die zou veel mooier zijn dan Lands End en gelijk hebben ze. Het is er prachtig! We genieten er van ons 11uurtje, in de zon, met zeehonden in de baai! Zalig, die steile klim terug naar boven hebben we er graag voor over. Toch willen we ook wel naar Lands End fietsen, al is het enkel als symbolisch punt, het is er wel mooi, maar heel toeristisch. We kunnen er toch genieten van onze picknick op een bankje. Vandaaruit zitten we terug op de fietsroute over rustige binnenwegen. Even missen we een afslag, waardoor we wel bij een mooie baai Lamorna Cove terecht komen, maar natuurlijk moeten we daardoor weer serieus wat klimmen om op onze weg terug te keren… Gelukkig lukt ons dat ondertussen aardig. We passeren een gezellig kustdorpje met de leuke naam Mousehole waar we genieten van een ijsje! Langs de kust, dus lekker vlak fietsen we verder naar de haven in Newlyn waar we ons avondeten inkopen. We fietsen verder vlak langs de kust naar Marazion, waar st Michaels Mount ligt. Een variant op Mont Michel, omdat je ook enkel naar de overkant kan bij laag tij. Misschien hebben we wel geluk en kunnen we oversteken. We missen nog wel ergens een afslag ofzo, want zitten aan de verkeerde kant van het spoor, waardoor we onze fietsen een brug moeten opheffen.
In Marazion plaatsen we ons tentje op een tijdelijke camping van Camping en Caravaning. Leuk, vlakbij het strand, maar helaas een keertje zonder douche het bed in. Uiteraard nog eerst avondeten, een bezoekje aan het RSPB reservaat Marazion Marsh en dan wachten tot het laagtij wordt… We hebben geluk, beetje bij beetje zakt het water en kunnen we de oversteek maken naar Michaels Mount, best wel gezellig, alleen lijkt het alsof de lucht elk moment kan barsten…
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-yA5e5nIi1gY/VdwXOawVAJI/AAAAAAAAEzs/zb7s04n5kkc/s144-o/P1150193.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845524567851154″ caption=”” type=”image” alt=”P1150193.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
30 juni: Marazion -Veryan 72,8 km
Vandaag is het een stralende hemel, nu zie je kasteel prima liggen! We nemen de NCN 3 naar Hayle waar we voor de gemakkelijkheid even dezelfde weg naar Truro nemen. Het eerste stuk gaat vlotjes, dan is het weer wat bergopjes. Aan de oude mijnsites rijden we zelf verkeerd, hoewel we de toren van ver zien staan waar we langs moeten, maar ineens is hij uit het zicht verdwenen. gelukkig brengt Osmand raad! We blijken wel verder dan gedacht van kant, maar wel vlakbij de route. In het mijngedeelte kunnen we nu wel picknicken in de zon, en we eten nog een dessertje Rocky Road (een caloriebom chocola met noten en marshmallows) en een ijsje black current in het Bike Chain Bissoe cafe . Voor we weer in Truro centrum arriveren, moeten we een splitsing vinden. We komen er eentje tegen die naar King Harry Ferry wijst. Nader inzicht op ons A4 kaartje en de Michelinkaart blijkt dat we aan de tresselick tuinen moeten passeren en daar vaart inderdaad een ferry. Wat een verrassing! Eerst moeten we echter nog een megastijl bospad tevoet overwinnen, maar dan zijn we aan het water voor we het weten. Juist één minuut te laat voor de boot over de rivier Fal, maar gelukkig is het maar 20 minuutjes wachten.
Leen is plots haar fototoestel kwijt, dus gaat ze nog een keertje op en neer met de boot, maar helaas is het spoorloos verdwenen. Heeft die jongen die aan Leens zadel kwam het soms meegenomen? Na de oversteek van de rivier gaat het uiteraard terug naar boven. En ook weleens naar beneden want ineens staan we op Pendrowen beach waar de weg blijkbaar door kusterosie weg is ofzo dus we moeten met onze fiets door het zand ploeteren. Stranden zijn leuk, maar altijd moet je dan steil terug de kust verlaten… Nog wat heuveltjes later kunnen we kiezen voor de kust of de gewone route en we kiezen de kustroute. In een klein winkeltje doen we nog onze avondeten. Quiche deze keer, want ons gas is al op. Eerst nog een energiestop met een appel en een scone. Niet veel later passeren we de camping van de Caravaning Club. Geen uitzicht op zee deze keer, maar we hebben genoeg gefietst. Onze tent is gelukkig welkom op een zonnig plekje uit de wind. Niet koken en geen afwas vanavond, valt dat mee seg. Alles op het gemakje en eindelijk eens tijd om onze remmen bij te regelen, dat wordt tijd. Nog een miniwandelingetje in de wei achter ons tentje.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-Hq_jilMJVKc/VdwXOchd0CI/AAAAAAAAEzw/bbEW2PU0cyk/s144-o/P1150233.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845525042384930″ caption=”” type=”image” alt=”P1150233.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
1 juli: Veryan- Looe 77,5 km
Je moet altijd je aandacht erbij houden, want we rijden weeral eens mis. Beter de dames gevolgd die ook naar Mevagissey fietsten. We volgen dus ons oriëntatiegevoel om de juiste richting te volgen. Dat lukt vrij aardig, want we passeren de Lost Gardens of Heligan waar terug de routebordjes opduiken. We doen nog een poging om tot het dorpje Mevagissey te rijden, maar we dalen enkel af naar beneden zonder vooruitzicht naar de route, dus we fietsen dan maar weer bergop en nemen even de grote weg. En als je maar lang genoeg wacht, kom je altijd weer op je pootjes terecht. We komen op de Pentewan trail, een verkeersvrij fietspad dat ons tot het stadje St Austel brengt. Daar is het tijd voor ons 11uurtje in een lokaal speeltuintje voor de route ons richting project Eden brengt. We fietsen errond, maar zien de grote serres niet liggen. We rijden verder richting Bodmin, picknicken nog in de regen. Hoelang houden de bomen ons droog?
In Lanhydrock rijden we nog door een mooi bos. Uiteindelijk rijden we door een mooi parkje tot aan het station van Bodmin Parkway, maar daar loopt het fietspad helaas dood. De enige uitweg is die langs een megadrukke weg, en dat zien we niet zitten. We keren dus op onze stappen door het park terug en proberen zelf onze weg te zoeken naar Lostwithiel en verder… We fietsen links, rechts, en gaan gewoon op ons gevoel af. De wegen zijn hier rustig, je kan hier overal perfect fietsen. Dan slaat het noodlot toe! Leen heeft een platte band, terwijl wij hem vakkundig herstellen passeert er een man met een wandelkaart. Zo kunnen we eindelijk eens zien, waar we precies zitten…in Lerryn. We fietsen verder op het gevoel, maar nemen het laatste stuk toch maar een iets grotere weg, zodat we niet teveel om rijden. Overnachten doen we in Tencreek Holiday park, groots, maar gelukkig kunnen we ook rustig met ons tentje staan. Na het avondeten, maken we nog een mooie wandeling in het zonnetje naar het mooie dorpje Looe. De ijsjesbar is net dicht, maar gelukkig kunnen we in de winkel nog terecht voor een ijsje.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-tGAw7G7Re1Q/VdwXOZNwe5I/AAAAAAAAEzg/buxD0ZIvKXU/s144-o/P1150269.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845524154416018″ caption=”” type=”image” alt=”P1150269.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
2 juli: Looe – Princetown 39,5 km
De zon van gisterenavond schijnt niet meer zo…Het is de eerste keer dat we in de voortent ontbijten want het miezert een beetje. Niet vergeten de smartphones op te halen.. In de eerste bergaf gaat het al mis. Leen haar band is terug plat en nu blijkt dat ook haar buitenband gescheurd is. In Looe is helaas geen fietsenmaker, maar gelukkig wel een station met om 10u30 een trein. De trein is maar 1 wagon lang, gelukkig zijn we eerst op het perron want er komen nog twee fietsers opdagen en het is First come, First Serve met de fiets. De andere fietsers kunnen gelukkig nog net bij in de wagon. Halverwege verandert de trein van richting en moet er manueel de wissel veranderd worden. In Liskeard kunnen we direct overstappen op de trein naar Plymouth, we moeten ons haasten want de conductrice zet voor we het weten al onze bagage binnen. Deze keer moeten we de fiets ophangen, met hulp van een rare meneer die in het fietsenrekje zit. In Plymouth moeten we tweemaal de lift nemen om buiten te komen en direct voor onze neus staat er een kaart met de fietsenmakers op. Handig, dankuwel Plymouth! In Halfords zeggen ze eerst dat we voor de reparatie tot morgen moeten wachten, maar als het maar voor een band is, kan het gelukkig weer wel. We gaan ondertussen een lekkere jacked potato (met brie en chutney mmm) eten in de Coffee bean er recht tegenover. Plymouth uitraken is weer even moeilijk en het regent nog steeds maar éénmaal we op de Plym valley route (NCN 27) zitten, gaat alles vlotjes. Alleen is het nog even zoeken waar we ergens af deze route moeten om Dartmoor te kruisen, namelijk de NCN 274.
De zon schijnt terug en dat voel je direct op de eerste steilere klim naar boven. We passeren het dorpje Meave en snel zitten we aan het Sheepstor stuwmeer. Daar eten we nog een boterhammetje, pudding en een koekje om later de bergen te kunnen overwinteren. Als Leen haar plasje doet, ontdekt ze veel orchideeën en ook beenbreek, teer guichelhuil en zonnedauw, van een knap toilet gesproken. De wegbeschrijving in de omgekeerde richting in ons boekje is niet altijd duidelijk dus we doen nog even een ommetje bij. Daarna komen we helaas op een iets grotere weg waar het bergop is, en bergop. Gelukkig niet te steil en de uitzichten zijn wel mooi, tussen de schaapjes en de paardjes en koeien af en toe de weg oversteken! Wel wat verkeer…In Princetown zetten we onze tent bij de campsite van The Plume of Feathers Inn. Het valt amper op dat er ook een camping achterligt. Er zijn ondertussen weer donderwolken gearriveerd dus we zetten snel de tent op en gaan dan het achterliggend terrein verkennen. Mooi! Jammer dat de zon grotendeels weg is. We ontmoeten een eenzame wildkampeerder. We wandelen nog even het dorpje in, maar daar valt niet zoveel te zien. De gevangenis blijkt nog functioneel te zijn. Douche in en dan avondeten in de Inn met lekkere filodeeg tartlets en zalm. Ondertussen is het weer straalblauwe hemel maar frisjes geworden.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-cagsOM61bJc/VdwXOYGGF5I/AAAAAAAAEzA/alvkdZZsnXs/s144-o/P1150309.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845523853842322″ caption=”” type=”image” alt=”P1150309.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
3 juli: Princetown – Littleham: 103,5 km
Het weer in Engeland kan toch wel om de haverklap veranderen! Als we opstaan is het heel mistig. De tent is kletsnat, maar we pakken ze toch in om een English breakfast te gaan eten. Er bestaat zelfs een lekkere vegetarische versie! Hopen dat we met onze volle buik de bergen nog op kunnen. De klimmetjes zijn gelukkig niet zo steil , op een enkel na en op het een gegeven moment is het wel aangenaam rijden. Na een tijdje is het vooral bergaf, maar al dat remmen doet nogal pijn aan mijn schouders. We verorberen onze cake aan de Middeleeuwse abdij van Buckfast aan de prachtige lavendeltuin. Het is wel wat zoeken naar de fietsroute, lang niet altijd zitten we op de route van ons boekje, maar we komen er wel. Al moeten we wel even te voet iets oversteken dat bijna lijkt op een autostrade… Picknicken doen we in New Abbot aan de fietsbrug die helaas dicht is door de paardenkoersen die er naast lopen. We moeten dan maar een alternatieve weg via de grote baan nemen richting Kingsteignton. Ook daar zijn we het noorden kwijt en rijden we in plaats van door het binnenland en kleine wegen af en toe noodgedwongen op de grote baan via Bishopteignton -Coombe, Teignhmouth -waar we door een parkje fietsen- en uiteindelijk Dawlish.
Daar houden we nog aan een zee een pitstop met een ijsje om de laatste vlakke 25 kilometers af te leggen. Deze gaan langs het Exe estuary maar het ‘nieuwe’ fietspad geeft helaas weinig uitzicht op het estuarium. Gelukkig hebben we eindelijk wind in de rug en gaat het vlotjes. Ook aan de overkant heb je niet zo’n superzicht. In Exmouth rijden we naar de seafront die de rivierfront blijkt te zijn… We nemen dan toch maar het centrum om inkopen te doen en vinden dan uiteindelijk toch de zee. Nog een laatste klimmetje voor we camping Prattshayes tegenkomen. Lekkere patatjes en dan slapenstijd. Vanavond hebben we geen energie meer voor een avondactiviteit.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-6bKSwFu55GI/VdwXOf32OcI/AAAAAAAAEz0/aBhGoxDbloU/s144-o/P1150370.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845525941565890″ caption=”” type=”image” alt=”P1150370.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
4 juli: Littleham – West Bay: 78 km
Het is geen goede nacht geweest.. De meeuwen maakten voortdurend lawaai bij onze afvalzak en eten. Als we opstaan blijkt dat de meeuwen weg zijn met heel ons ontbijt, een half brood, 12 brioches, 4 rozijnenkoeken. Dat laatste allemaal nog ingepakt, en in de fietstas waarvan ze de lus hebben doorgebeten… Tomaten lusten ze precies niet zo graag, dus we ontbijten met yoghurt en tomaatjes in de hoop van in het volgend dorpje eten te vinden. Twee dorpjes later is er in Otterton eindelijk een community shop met een héél vriendelijke uitbater en lekker eten. Er zitten nog wel stevige klimmetjes in de route en het is ondertussen stralend weer en dus snikheet bergop. In Branscombe doen we een terrasje en even later in Beer picknicken we waar het fietspad is afgesloten omdat het van de klif is afgebrokkeld. Het is zo warm dat de boterhammetjes niet smaken, maar de pudding gaat gelukkig vlot binnen. Verder bergop en bergaf -deze keer beter met de remmen nog wat bijgesteld- en duikt er in the middle of nowhere toch wel een ijskraampje op zeker! Onmogelijk te negeren.
We fietsen nog mooi even langs de weilanden in Axe, waar je ook een alternatieve route moet nemen als het fietspad onder water staat. Ergens hebben we toch wel weer een bordje gemist, want na een hele lange klim blijkt dat we wel de goede richting uit zijn, maar niet het fietspad en komen we op de grote baan terecht. Bergop is dat echt een hel, de auto’s razen naast je heen en je kan nergens stoppen. Gelukkig is Bridport niet zo ver meer. We doen inkopen en gaan dan op zoek naar de zee. In West Bay is het toeristisch en we zien maar één camping dus we rijden verder naar het oosten waar camping Fresh water beach ligt. We hebben goed gekozen, want we krijgen een plekje met zicht op het zand van het strand met geruis van de golven. We eten lekkere tortellini op een bankje met leuning;) . Het is de beste douche ooit (reuzegroot, een bankje en de temperatuur van het water is te regelen). We maken nog een avondwandeling naar het strand en de kliffen waar de zon prachtig ondergaat.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-Tkf2I1RtW8U/VdwXOUsHycI/AAAAAAAAEys/k4fGLsvi8PA/s144-o/P1150426.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845522939595202″ caption=”” type=”image” alt=”P1150426.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
5 juli:West Bay -Holmsey: 116 km
De lucht is weer helemaal overtrokken, dus ik vertrek in mijn truitje maar het duurt niet lang voor het uit gaat. Vandaag hebben we eindelijk de wind mee, zalig! We moeten nog wel een klimmetje overwinnen naar het Hardy monument dat op de plaats van het uitkijkpunt in de oorlog is gebouwd. De koffiewalnotencake smaakt heerlijk. Nadien is het alleen bergaf en wind in de rug. We rijden dwars door een boerderij en daarna over een hobbelig koeienpaadje richting Doucester. De route is wel iets saaier tot we in Stoborough heath passeren. Op zoek naar een bank geven we het op na 60 km en picknicken we heerlijk in het zonnetje op een hoop stenen. En ja wel hoor, 30 meter verder achter de bocht staat een bank en nog wat verderop heb je prachtige uitzichten. We missen blijkbaar weer een afslag waardoor we op een weg fietsen waar je eigenlijk niet mag rijden dus we schakelen voor de zekerheid onze hulplijn in. Het pad gaat het bos in en is een hele tijd offroad. Het is er soms wel zandig en soms stenig en heel mooi. we maken nog even een ommetje met zicht op de witte kliffen om een ijsje eten.
Wat zijn we blij dat we met fiets zijn want voor de ferry staat een ellenlange file die wij nu gewoon kunnen voorbij rijden. Shell bay waar we de ferry nemen is omringd door een mooi natuurgebied. Aan de overkant zitten we redelijk snel op de zeepromenade van Bournemouth waar je in de zomer helaas niet mag fietsen. We doen een deel tevoet, een deel met de fiets en dan een deel langs boven, want de dijk is wel 9 km lang.We passeren nog een natuurgebied Hengistbury head voor we aan de volgende ferry belanden waar het prachtig is met gekleurde strandhuisjes. Een dure buurt, de ferry is wel 3 pond. Gelukkig vaart hij tot 19u want het is net na 18u. Aan de overkant eten we eindelijk de langverwachte fish and chips, want het is nog wel even fietsen. Eerst nog door een parkje, dan zijn we even de kluts kwijt aan een driedubbele fietsbrug. Nog even wind in de rug, een miniscuul beetje vals plat of zijn het de kilometers die we voelen in onze benen? We slapen bij Holsmley Campsite tussen de paardjes. De late arrivals mogen gewoon een plekje kiezen.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-m-H8KRRAAvo/VdwXOfne1_I/AAAAAAAAEy8/DU2nxHhsBOQ/s144-o/P1150446.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845525872924658″ caption=”” type=”image” alt=”P1150446.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
6 juli: Holmsley – St Helens :86 km
Hoewel het warm is in de tent is het toch weer bewolkt als we opstaan. Maar niet te geloven, de campingschop heeft gewoon vers stokbrood, croissants en chocoladebroodjes! Al kennen ze wel geen yoghurt en chocola… Het is even zoeken naar de juiste route, want de NCN2 loopt hier precies even niet meer. Regelmatig roep we de hulplijn in om de juiste richting te fietsen. Door de bossen en heidevelden van New Forest. Eénmaal steekt het fietspad zelfs een beekje over dat dieper is dan normaal. Een jongeman die juist voorbij wandelt stelt voor om onze fietsen erdoor te fietsen. Handig, zeker als hij ons ook nog een handje toesteekt bij het oversteken van het riviertje via een stem. Door Sway fietsen we richting Lymington voor de ferry naar het Island of Wight. Het is even wachten voor de boot maar die tijd kunnen we optimaal benutten voor koffie met blueberrycake. De haven is al heel mooi. We zetten ons vooraan op het dek, maar toch lekker winderig. In de verte zien we de Needles, scherpe kalkrotsen die uit de zee oprijzen.
Het fietspad is blijkbaar direct aangegeven met speciale bordjes in de twee richtingen. Het eerste stuk is heel mooi langs lagunes die paars zien van het lamsoor. Vervolgens arriveren we aan de kliffen, wit aan de ene kant, rood aan de andere kant. Top nummer 1 van de picknickplaatsen met zicht op de golfsurfers! Het fietspad brengt ons terug het binnenland in. Af en toe een heuvel, maar niemand te bespeuren, de toeristen blijven aan de kust. Gelukkig staat er een ijskarretje met lekker gemberhoningijs op het uitzichtspunt voorbij Chale, want het is toch weer een bergopje. Zalig. Het fietspad gaat op en af en we fietsen de Red Squirrel trail, een oude tramweg tot in Shanklin.Vandaaruit fietsen we over de zeepromenade tot in Sandown. Even de weg zoeken naar Brading, Embridge om uiteindelijk 86 km later aan te komen op camping Nodes Point in St Helen aan zee. Lekkere couscous en dan relaxen op het rotsenstrand.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-z1YPmpx6ciw/VdwXOdnDlnI/AAAAAAAAEzM/dSohb_XM070/s144-o/P1150485.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845525334267506″ caption=”” type=”image” alt=”P1150485.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
7 juli: St Helen- Mindhurst 87,5 km
Als we de tent afbreken begint het lichtjes te druppelen zodat we zonder ontbijt vertrekken in de richting van de ferry door Ryde naar Fishbourne. We hebben de ferry van 9u30 nog en ontbijten gewoon in de goede zetels in de boot. Ondertussen is het weer alweer opgeklaard en fietsen we langs de promenade van Portsmouth tot aan de ferry van Hayle. Deze ferry vaart helaas al 6 maanden blijkbaar niet meer door een geldtekort. We proberen de alternatieve route 22 te volgen, maar raken al snel het spoor bijster en komen pal terug in het centrum van Portsmouth uit. Daar pikken we terug de 22 en de Pilgrims trail op die ons naar ‘Out of Town’ wijst. Langs een natuurgebied langs de autostrade met bermen vol orchideeën en 20 km later zitten we dan eindelijk toch weer rustig. We willen picknicken aan Rowland’s Castle, maar helaas geen kasteel, maar wel uitgebreide picknick à volonté. Nog wat zigzag en dan komen we aan het South Downs National Trail, dat ook met de fiets berijdbaar is. Het eerste stuk volgen we althans want je hebt grind en grindweg en… zo blijkt dat als we terug op de asfalt arriveren.
Mijn velg heeft het door de zware belasting begeven. Er zit niets anders op dan mijn achterrem los te koppelen en stilletjes tot aan de fietsenmaker proberen te raken. Eerst dus een stadje van matige grootte vinden .Een fietser weet ons te vertellen dat er in Mindhurst een fietsenmaker is, een half uurtje verder. Perfect, misschien halen we dat nog op tijd. Helaas, ik krijg 5 minuten later ook nog platte band. We plakken het gaatje, maar krijgen hem precies niet goed opgepompt. We leggen er dan maar een nieuwe binnenband op, maar krijgen het wiel of de remmen niet goed recht, waardoor de remmen slepen. Er zit niets anders op dan maar te voet verder te gaan. Er is een gelukkig een echte fietsenwinkel die morgen om 9u open gaat. Een koppel spreekt ons aan voor een B&B Peartree Cottage. We plaatsen de fietsen in het schuurtje, douchen en gaan dan uiteten met taart uit de Tesco als dessert.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-VCZ4owhFf2E/VdwXOTm8WsI/AAAAAAAAEzU/0vpLnmnzPsU/s144-o/P1150508.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845522649438914″ caption=”” type=”image” alt=”P1150508.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
8 juli: Mindhurst- Seaford: 108,5 km
Ontbijt wordt op de kamer geserveerd met cornflakes en brood. Dan direct naar de fietsenmaker, die op zijn eigen fiets springt om ergens te kijken of hij een wiel heeft, maar helaas. Hij stelt wel mijn voorwiel terug bij, en plaatst ook nog nieuwe remblokjes. Zo kan ik rustig op het gemak misschien wel in Chichurst raken. Onze warden doet nog wat telefoontjes of we bijvoorbeeld op de bus mogen met onze fiets, maar noppes. Dan maar 20 km op het gemakje, eerst een stukje grotere weg, daarna rustig bergop langs Goodwood, de paardenrace, de motorrace en de Aerodrome. In Chichurst hebben ze gelukkig een wiel. Wij houden ondertussen een vroege light meal (Is melted brie zo light misschien?) en herbekijken onze route. Blijkbaar loopt het South Coastal route niet zo ver via Bognor Regis. Het staat niet zo goed aangegeven of loopt langs veel drukke wegen. We snappen waarom Kees hier een andere weg heeft gekozen. Sommige stukjes langs de promenade van bv Worthing en Brighton zijn wel weer mooi. Gelukkig hebben we nog altijd wind in de rug. De laatste 20 km beginnen de heuvels echter terug over de kliffen. Blij zijn we als we langs de Ouse Valley arriveren, want dat betekent dat we bijna aan een camping zijn. We schieten al in paniek als we alleen een Caravanpark zien, maar gelukkig is aan de overkant ook een camping waar tenten welkom zijn. Ons avondeten is niet zo superbest. De groentjes van eergisteren zijn al slecht geworden en het pakje kruiden voor de saus blijkt een pakje couscous te zijn. We kruiden de noedels dan maar met kippensoep en appels. We wandeling langs het natuurgebiedje richting de Tide Mills en de surfers .
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-ltWQnKVHkCs/VdwXOR6nl9I/AAAAAAAAE0I/gAtZXei7h5s/s144-o/P1150521.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845522195093458″ caption=”” type=”image” alt=”P1150521.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
9 juli: Seaford -Lydd: 102 km
We hebben juist nog genoeg gas om één koffie te zetten aan de picknicktafel. Na Seaford gaat het de mooie Cuckmere valley door. We rijden dwars door de schapen, leuk! Daarna is het bergop door het bos, en gokken we maar welke wegen we moeten hebben, maar we komen gelukkig aan de goede kant uit. De kliffen van de seven sisters zijn heel mooi en het is nog even bergop naar Beachy Head. Na het stadje Eastbourne, fietsen we verder naar Pevensey castle, wat inderdaad een mooie picknickplaats is. Gelukkig is er nog altijd wind in de rug en rijden we veel langs de dijk. In Hastings proeven we eindelijk de Mint Chocolate ijs. Na Hastings volgt nog een kimmetje maar dan is het weer afdalen richting kust. We ontmoeten nog twee fietsers die naar Praag fietsen, die volgens mij enkel een slaapzakje – en waarschijnlijk veel geld- bij hebben. Voor Rye hebben we nog even een netelpaadje, maar het lukt me om de netels allemaal te omzeilen. Daarna is het terug fietsen tussen de schapen en kopen we nog verse kersen voor de laatste inspanning te overwinnen. We komen nog een Holiday Park tegen maar de receptie is al dicht dus rijden we verder naar de camping Herons Park die in onze gids staat. Het is wel een rare regio, allemaal hoogspanningsleiding en grind. Onze camping blijkt daar ook te liggen. Aan je tentje merk je niets, maar als we naar de kust wandelen – die toch nog wel weer vers is- is het grind, prikkeldraad en hoogspanningsleiding. Toch is de omgeving niet lelijk, vlakbij is zelf een natuurgebied. We genieten van een koud buffetje als avondeten.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-K38eHYnu_MY/VdwXOTgNQLI/AAAAAAAAEzo/kwzN8ID8Yso/s144-o/P1150559.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845522621186226″ caption=”” type=”image” alt=”P1150559.JPG” image_size=”3264×2448″ ]
10 jul: Lydd- dover: 56 km
Deze keer schijnt de zon echt als we opstaan. We doen nog een gezellig kletspraatje met de Nederlandse buren. De route gaat eerst richting binnenland over slingerende wegen tot we aan het Military canal arriveren. Plots arriveren we terug aan de kust van Folkstone waar we een stukje cake eten bij de waterfontein vol spelende kindjes. Daarna is het de heuvel over naar de kliffen richting Dover. Heel even rijden we op een schitterend grindpaadje op de kliffen langs zee, waar mijn ketting er nog even afvalt. In Dover zelfs is er wel wat verkeer van vrachtwagens die de ferry moeten hebben. Wij moeten echter naar het station, waar we direct mee kunnen naar Londen. Handig als je alles zo goed organiseert:).
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-sMVc7vnhyq0/VdwXOXQSBqI/AAAAAAAAEyw/PBPTmDcq3vg/s144-o/P1150574.JPG” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/ZuidEngeland?locked=true#6186845523628132002″ caption=”” type=”image” alt=”P1150574.JPG” image_size=”3264×2448″ ]