Portugal 2014


From Portugal. Posted by Karen Helsen on 7/03/2014 (44 items)

Generated by Facebook Photo Fetcher 2


7/06/14: Zaventem-Porto

Onze vlucht vertrekt om 13u30 met Ryanair, ik spreek dus om half 12 met Leen af aan de treinloketjes in Zaventem. De luchthaven is precies vernieuwd want we moeten onze boarding pass ergens inscannen waarna er automatisch een poortje opengaat, de moderne technologie! Inchecken lukt zonder problemen, uiteraard word ik weer gefouilleerd. We maken nog een plan voor vandaag, waar gaan we juist naartoe, want dat ligt allemaal nog niet vast..? We zullen Porto overslaan en rechtstreeks naar Braga gaan. En zo wordt het snel boardingtime. De vlucht verloopt prima, wel geen hapjes of drankjes uiteraard met Ryanair. In de luchthaven van Porto gaan we eerst op zoek naar de Relaywinkel naar kaarten, maar helaas alleen landkaarten. We nemen de metro naar het station van Porto. Aan het loketje in het station wordt er getreuzeld, maar we kunnen nog net op tijd op de trein springen. In Braga wandelen we naar de jeugdherberg. Deze ziet er verlaten uit, maar blijkt toch open te zijn. We verkennen het gezellig stadje en aperitieven op een pleintje met een lekker slaatje, tosti en een glas wijn bij ondergaande zon. De reis is alvast goed ingezet! Daarna gaan we nog echt uit eten in de Churrasqueira da Sé met bacalhau voor 2 personen. Ook daar krijgen we tapas gerserveerd maar deze blijken betalend te zijn. We slapen goed in ons kamertje.

08/06/14: Braga – Viana de Castello

We zijn helemaal alleen aan ons ontbijt met pistoletjes en yoghurt. We wandelen richting Bom de Jesus, een kerk op een heuvel. Eerst moeten we nog het stad door, maar daarna wordt het mooier en bergop. Eens we aan de trappen arriveren lopen er veel mensen in sporttenue rond. Blijkbaar is het de mode om de toch wel vele trappen op te lopen. Wij doen het echter op ons gemakje. Eenmaal boven begint het echter zachtjes te regenen, dus we dalen terug af langs dezelfde weg. Nog even onder een boom schuilen voor de regen en dan pikken we onze bagage op zodat we de bus van half één kunnen nemen. In het busstation valt niet veel te beleven… Ticketjes kopen moet je op de bus, alleen staat er nergens aangeduid welke bus op welk perron vertrekt en dat zijn er toch wel een dertigtal. Onze bus komt mooi opdagen en het is maar anderhalf uurtje rijden. Onderweg regent het wel serieus, maar wij rijden naar de kust en daar schijnt altijd de zon! We arriveren boven het treinstation in Viana de Castello dat een gezellig kuststadje blijkt te zijn.

Lunchen doen we met koffiekoekjes, alom vertegenwoordigd in Portugal! Daarna gaan we op zoek naar een slaapplaats. De jeugdherberg in een oude hospitaalboot is helaas dicht dus nemen we een kamer in pension Minho Verde. Vervolgens gaan we verder op verkenning in het stadje. Viana is dan wel een kuststadje maar om naar het strand te gaan moet je wel de veerboot nemen, dus dat doen we dan ook. Op het strand is het heel mooi, maar hoewel het al een tijd gestopt is met regenen en de zon regelmatig schijnt, waait er een koude wind zodat we ons niet in zee wagen. We maken een korte wandeling door de duinen die hier nog echt duin mogen wezen. We spotten nog een kleurrijke hagedis en een blauw vogeltje vooraleer we de laatste veerboot om kwart na 7 moeten hebben. Even opfrissen in het hotel en dan gaan we uit eten in de pizzeria.

9/06/14: Ponte de Lima -Ponte de Barca

We bellen onze pensionman nog uit zijn bed om te betalen. Blijkbaar staan ze hier niet vroeg op. We ontbijten op het gezellig pleintje in het zonnetje. We kopen nog campinggas en wandelen dan naar het busstation voor de bus naar Ponte de Lima. Het is een gezellig stadje en veel toeristen maar wij vertoeven vooral naast de rivier en picknicken op het plein tot de volgende bus naar Ponte de Barca vertrekt. Daar willen we informeren in het kantoor van het Nationaal Park. Eerst nog wat fitnessoefeningen op de openbare fitnesstoestellen langs de rivier. Helaas hebben ze in het kantoor ook geen wandelkaarten van het nationaal park. De mogelijkheden zijn dus beperkt. We kiezen dus voor een huisje in Soaja waar we vandaag nog raken en waar alvast twee bewegwijzerde wandelingen zijn. We doen inkopen nu we nog in de bewoonde wereld zijn en eten een ijsje terwijl we wachten op onze volgende bus. De Mojito ijsjes van Ola zijn wel een voltreffer, hopelijk bereiken ze ook België. Het is altijd spannend of we wel op de juiste plaats aan het wachten zijn voor de bus want aan de haltes hangt hier nooit informatie over welke lijnen er passeren. Maar geen nood! Derde keer, ook weer goede keer. Helaas moeten we nog een keertje overstappen in Arcos de Valdevez waar we even op de buschauffeur moeten wachten. We doen er wel weer een paar keer de toer van het dorp met de bus, onbegrijpelijk voor ons buitenstaanders. Door de heuvels arriveren we in Soajo. Madame Luisa staat ons al op te wachten. Ze leidt ons naar het huisje waar het heerlijk ruikt naar gebakken cake. Zalig! We verkennen nog snel eerst Soajo, de kleine straatjes waarin je perfect kan verdwalen… Het duurt dan ook even voor we ons huisje terugvinden. We aperitieven met olijfjes en wijn op onze deurpost in het avondzonnetje waarna we kip met patatjes klaar maken en het bed induiken na nog een klein avondwandelingetje.

10/06/14: Soajo

Het vers brood voor ontbijt wordt aan de deur gebracht, de rest van het ontbijt staat al klaar in de koelkast. Na het ontbijt wandelen we richting Lindoso via de PR, een variante van de GR, namelijk de pequena rota. Eerst passeren we de espigueros, de oude stenen graanschuren. Mooie bouwwerken, enkel om graan en maïs te bewaren. Daarna daalt het pad naar beneden af tot we de rivier kunnen oversteken. Vandan is het lichtjes bergop. Het is er mooi, maar nog wel veel bebouwing. In Lindoso aangekomen, lessen we onze dorst met een icetea in het café vooraleer we gaan picknicken aan het meer. Ik waag me aan het duik in het water maar het is er behoorlijk koud. De terugtocht moet helaas langs dezelfde weg, dus we korten hem even in via een asfaltbaantje. Onderweg stoppen we meermaals aan de riviertjes voor wat afkoeling. Eénmaal terug in Soajo kopen we een liter icetea in het winkeltje van onze huisbazin die we direct soldaat maken. Daarna nog een ijsje in het café aan de overkant waarna we gaan aperitieven op ons terras. Naast een nieuwe cake, worden we ook nog verrast met verse kersen in ons huisje! Avondeten doen we met spaghetti. We genieten nog van een lekker badje en gaan vragen of we nog een nachtje langer kunnen blijven, maar dat is gelukig geen enkel probleem.

11/06/14 Soajo

De routine zit er al in. Pistoletjes als ontbijt en daarna naar de bakker waar ze blijkbaar een hele bus hebben gedropt. We hebben enkel nood aan brood, want elke dag krijgen we een gratis zelfgebakken cake, en beleg is er ook met overvloed. Vandaag volgen we de GR van Soajo gecombineerd met een wandeling uit ons boekje. Het pad klimt omhoog langs een riviertje en de uitzichten worden heel mooi. We klimmen verder naar de kapel van Senhora, een picknickplaats. Het is nog te vroeg om te picknicken dus we volgen de GR die er nog steeds loopt tot het dorpje Adrao. Een klein gezellig dorpje, maar helaas geen cafeetje, dus we keren terug naar onze picknickplaats waar de paarden vrij grazen. Op de terugweg nemen we een andere splitsing van de GR waar we ook nog Belgen tegenkomen. Het pad laat ons nog een hele andere kant van Soajo zien. Leuk! De obligate icetea bij aankomst hoort erbij. We krijgen ook nog een fles wijn van onze gastheren. Op het plein komt de visboer langs. Als ik in bad zit komt ook nog één van onze buren en fles wijn brengen. Zo hebben we wel ruimschoots genoeg drank voor bij de overschot van de spaghetti.

12/06/14: Soajo-Campo de Geres

Vandaag nemen we het ontbijt mee, want we vertrekken vroeg met de enigste bus van de dag. Blijkbaar ook speciaal voor de scholieren ingericht wat alle jongeren van de heenrit zijn nu ook weer van de partij. In Arcos moeten we opnieuw overstappen om naar Braga te gaan. Daar vertellen ze ons dat het stakings is en dat er geen bus rijdt naar Campo de Geres. Laps, dan toch maar naar Geres, het andere dorpje? Volgens het dametje van Hoteleira de Geres vertrekt de bus niet in het station, maar er ergens op een rond punt. Raar, maar we luisteren toch maar….. Er komt toch ineens een bus aan die naar Campo de Geres blijkt te rijden, dus we springen erop. Na een tijdje valt de chauffeur zijn frank, dat er toch helemaal geen bus verder rijdt. Hij voelt zich schuldig als hij ons moet afzetten in Terras de Bouro. Wij maken al verschillende backup plannen ( liften, te voet, ..) als blijkt dat er toch nog een bus wat verder rijdt richting Brufe. Nog beter! Wij worden gedropt op een kruispuntje in het niets, de bus rijdt niet naar het centrum van het dorpje, maar al na vijf minuten komen we de ideale picknickplaats en een GR tegen. Vooral dat laatste is essentieel, want we hebben nog altijd geen wandelkaart gevonden. De GR is in het begin even moeilijk te vinden, maar het is er wel prachtig! Bergop is het zweten maar het uitzicht maakt het allemaal waard. Bergaf is het door de struiken ploeteren. Het laatste stukje loopt echter over de asfalt en dat is er een beetje te veel aan. We zijn dan ook blij als we aan de camping Cerdeira arriveren. We zoeken een geschikt plaatsje om onze tent te plaatsen, namelijk aan de picknicktafel, altijd handig! En daarna kunnen we heerlijk relaxen aan het zwembad. We plaatsen de ligzetels in de schaduw, maar eens we zijn afgekoeld in het zwembad, blijkt het al snel veel te koud in de schaduw, en schuiven we op naar de zon. We wandelen nog naar het dorpje, met het idee er iets te kunnen eten, maar dat blijkt niet zo te zijn. We verkennen er de straatjes en drinken dan maar iets in de Albergeria Stop en gaan we uit eten in het restaurant op onze camping. Helaas mogen we niet op het terras eten, jammer….

13/06/14: Gamil

Ontbijt met muësli, pistoletjes bij het winkeltje kopen en dan kunnen we op pad. We proberen een pad te bewandelen dat op de kaart bij de camping staat aangegeven. We volgen de streepjes en volgens een wegbeschrijving moeten we na de brug naar links. Dat doen we, maar al snel lijkt het pad niet echt verder meer te gaan. Op den duur vinden we wel steenmannetjes, dus we ploeteren verder omhoog, ook al weten we niet echt waar we zijn. We hebben namelijk tijd genoeg om even de weg kwijt te raken. Al dat struikgewas doet onze benen hevig prikkelen. Uiteindelijk komen we dan ook bij een herkenningspunt, het huis van Junceda uit. Daar blijkt ook een GR Silhas dos Ursos te lopen, dus die volgen we ook maar. Helaas loopt die dood aan wat de restanten van een heel oud huisje ofzo blijken te zijn. We keren op onze stappen terug, raar maar waar komen we niet terug aan het huis uit, maar zitten we ineens op een ander wandelpad met de typische GR-streepjes. Prima voor ons, want we zijn nog niet uitgewandeld! Als we dan ook nog een bordje “Gamil” tegenkomen, weten we ineens ook waar we ons ergens op de kaart situeren. Met onze voeten in een ijskoud watertje genieten we van ons lunchpakketje. Ook daar loopt de GR helaas weer dood, maar de steenmannetjes wijzen ons wel de weg naar beneden. Al tuimel ik nog even naar beneden, maar ik kom er gelukkig met een schrammetje vanaf. Bijna beneden, komen we nog een pracht van een zwembassin tegen. Frisjes, maar we worden er helemaal terug de oude door, zalig! Na nog een ijsje, kunnen we er weer helemaal tegen. We zijn op tijd terug, voor nog een duik in het zwembad. In het winkeltje kopen we ingrediënten om zelf te koken, maar de keuze is beperkt. Het wordt dan ook maar pasta met koude groentjes uit blik en zwamworstjes, maar het smaakt ons toch! Na het avondeten maken we nog een avondwandeling naar de zonsondergang over het meer.

14/06/14: Campo do Geres -Geres

Vandaag willen we naar Geres wandelen met al onze spullen. Over de bergen lijkt ons wat moeilijk, en het eerste stuk bergop hebben we al gedaan, dus we kiezen voor de weg langs het meer, maar dan zullen we het laatste deel wel over de afsfalt moeten lopen. Je hebt niet echt uitzicht op het meer, maar het pad lijkt door een bos, dat veel weg heeft van een tropisch bos, dus het is wel mooi. Ik spring een meter in de lucht als ik ineens op een slang dreig te stappen. Gelukkig is de slang al even bang van mij, dan ik van haar en ze is direct weg. Hoewel we voor de vlakke variant hebben gekozen, moeten we toch nog wel een helling op, zo waarschuwen de bordjes van de koers ons. Bovenaan is de tolpost, waar auto’s tol moeten betalen als ze richting Spanje rijden, wij mogen gelukkig gratis verder, maar rusten er toch even uit. Daarna is bijna altijd bergaf en komen we op het juiste moment een picknicktafel tegen. Vroeger dan verwacht arriveren we in Geres en gaan we op zoek naar de camping. Deze blijkt helaas dicht te zijn omdat de brug naar de camping stuk is en er geen wagens over kunnen. Een toerist die de campingeigenaar aan de lijn heeft gehad, beweert echter dat het voor voetgangers geen probleem is. Wij plaatsen dus ons tentje, maar daar is de eigenaar toch niet zo blij mee. De enigste reden dat het sanitair open is, is omdat er een scoutskamp gereserveerd heeft. Eerst wil ze ons weg, maar omdat we tevoet zijn mogen we toch één nachtje blijven, maar moeten we om vijf uur in de ochtend vertrekken. Als we raar kijken, mogen we toch nog tot 7u blijven…. Hoera! We wandelen richting het centrum, maar komen eerst bij een rare buitenwijk terecht, we eten er alvast een ijsje. Daarna wandelen we nog verder naar beneden en komen we in het echte centrum uit. Hier zijn wel wat toeristen, er is zelfs een marktje. In het winkeltje kopen we avondeten: puree, met spinazie en ja hoor, worstjes! Moe kruipen we na een heerlijk doucheke vroeg in ons tentje. Het waait echt enorm, zodat we niet veel slapen. Uit pure wanhoop bind ik mijn trui rond mijn oren. Ik ben dus blij dat ik om 6u mag opstaan. Droog blijft het wel, maar mijn onderbroek die hing te drogen moet ik wel ettelijke meters verder zoeken…

15/06/14: Geres

We pakken snel onze spullen in zodat we met de scouts het terrein kunnen verlaten en wandelen dan terug naar het dorpje om een nieuwe slaapplaats te zoeken. Die vinden we in een lokale aangelegenheid. De kamers zijn nog bezet doordat heel het dorp bijna volgeboekt is voor de koers van vandaag, maar dat is geen probleem voor ons. We gaan eerst toch nog wandelen. Maar eerst een beetje van de sfeer van de koers opsnuiven! We plaatsen ons op een terrasje voor een ontbijt vlak aan de start. Alle 1500 renners -waarvan maar 4 vrouwen- zijn in rep en roer. Nummer één moet mee op de foto en dat blijkt Indurain te zijn, die ook nog een speech mag geven. Als iedereen uiteindelijk vertrokken is, keert de rust terug in het dorp en vertrekken wij met onze wandeling. We vinden het startpunt niet direct in de richting die we willen volgen, dus gaan we terug richting camping waar de PR Currais start. We moeten eerste een 500m stijgen, maar gelukkig in de schaduw onder de bomen. Hoe hoger we klimmen, hoe mooier ik het persoonlijk vind. Boven verlaten we even het wandelpad om op de rotsen verder omhoog te klimmen. Je hebt er een mooi uitzicht, we worden alleen bijna omver geblazen door de wind. We wandelen verder maar nemen ruim de tijd om te genieten van de omgeving, aangezien de wandeling maar 10 km is. Rond lunchtijd arriveren we aan Pedra Bela, een uitzichtspunt over het meer. Families zijn er uitgebreid aan picknicken, maar wij moeten het doen met brood, kaas en water… We keren op onze stappen terug want Leen denkt dat elk moment de koers zal arriveren. En ja hoor, de ene na de andere renner komt hijgend en puffend boven aan. Ze hebben er immers al een lange rit opzitten en de klim is niet van de minste. Gelukkig kan de meerderheid nog net lachen met Leen haar gesupporter. We verpozen er een hele tijd, tot de massa voorbij is, en dan dalen we ook terug af. We passeren de haarspeldbochten waar de laatste van de moedige renners nog omhoog aan het klimmen zijn. Een ijsje hebben we wel verdiend! Ondertussen loopt het dorp stilletjes leeg en gaan wij ons verfrissen vooraleer we uit avondeten gaan.

16/06/14 Geres-Braganca

Na een ontbijtje in ons hotel wandelen we naar de bushalte. We maken kennis met een koppel Nederlanders die gisteren ook in ons restaurantje aan het eten waren. De bus brengt ons via het meer terug tot Braga, ons bekend busstation. We moeten nog even wachten tot de bus naar Braganca vertrekt, dus we wandelen tot het stadsplein, waar we genieten van de gezellige drukte in het zonnetje. Het is 225 km rijden, dus wel even op de bus, maar er is altijd vanalles te zien in het landschap. De Portugezen spelen trouwens vandaag het WK, maar verliezen helaas tegen Duitsland.In Villa Real moeten we nog overstappen in de straat, maar in Braganca eindigen we in een mooi stationnetje. We wandelen nr Pensao Rucha, met een heel oud interieur, waar we onze rugzak droppen en gaan dan het stadje verkennen. We wandelen naar de citadel, waar er honderden huiszwaluwen vliegen, maar helaas is het café er niet open om te aperitieven. We genieten er wel van het spektakel van de zwaluwen, zeker als er een roofvogel komt aangevlogen en alle zwaluwen in paniek slaan. We gaan gastronomisch dineren met varken op drie wijzen. Ook een softice kan er nog in als dessert.

17/06/14: Braganca-Vilarinho

In het zonnetje ontbijten we -helaas weer met koffiekoeken- op het pleintje. We gaan op zoek naar het kantoor van het natuurpark Montesinho, maar dat blijkt verhuisd te zijn. We springen dan maar even binnen in het toeristenbureau voor meer informatie. We krijgen een foldertje met overnachtingsmogelijkheden mee, maar voor de rest verwijzen ze ons naar het kantoor van het park dat nu op een mooiere locatie ligt, via een vlonder langs de rivier wandelen we ernaar toe. In het kantoor kunnen ze echter ons niet veel meer informatie bezorgen. We krijgen twee wandelfoldertjes mee, maar de mogelijkheden met het openbaar vervoer zijn beperkt en ze hebben ook geen wandelkaarten. Geen nood, wij zijn flexibel genoeg en dokteren snel een plan uit. Met de bus naar Terroso, vanwaaruit we tevoet naar Vilarinho kunnen wandelen, een rondwandeling in Vilarinho, vandaaruit tevoet in Montesinho proberen te raken, daar een rondwandeling en met de bus terug. We laten het toeristenkantoor voor de zekerheid telefoneren nr Vilarinho of er plaats is, want de overnachtingsmogelijkheden zijn er beperkt en we halen snel onze bagage op, en doen nog inkopen in de supermarkt op de overdekte markt die niet echt veel voorstelt. We zijn nu zwaar geladen, want we hebben voor de volle vier dagen eten mee, want winkeltjes zijn er niet in de dorpjes waar we naartoe trekken. De bushalte ligt echter vlak naast de supermarkt, waar we overigens nog eens passeren uiteraard met de bus. In Terroso starten we met onze picknick, en volgen dan een stukje van een PR tot aan Vilarinho. Vroeger dan verwacht arriveren we bezweet in Casa Dos Marroes, een luxe bed- en breakfast uit de 18e eeuw. We genieten er van het natuurlijke zwembad in de tuin, met de vele kikkers en de marmersalamanders. Leen denkt ook nog een slang te zien, maar ik gelukkig niet.. We verkennen nog het dorpje en willen iets gaan drinken. Het café blijkt niet open te zijn, maar de bouwvakkers die aan de overkant aan het werk zijn, doen voor ons de bel luiden. Blijkbaar is dat hier de gewoonte. Waarom zou de cafébaas zijn café opendoen als er toch geen klanten zijn? Op vraag wordt het café geopend en kunnen we iets fris drinken. De cafébaas die lang in Frankrijk gewoond heeft, vertelt ons dat inderdaad alle jeugd wegtrekt uit de dorpjes. Omdat er in het dorpje niets te eten valt, wandelen we met ons kookgerei naar de picknicktafels in de vallei langs het riviertje. De hazelworm vlucht er weg voor ons, terwijl wij heerlijke pasta bereiden.

18/06/14 Vilarinho

Ontbijt met zelfgebakken brood, cake, confituur, honing,… zo gaat dat in dorpjes waar er geen winkeltje is. Het smaakt ons! We maken ons klaar voor een aangeduide wandeling met een verlengstuk volgens het boek Wandelen in Noord-Portugal. Het is er mooi en afwisselend, bergjes, lavendelvelden, kastanjeboomgaarden, riviertjes…We hebben tijd genoeg, dus duiken we ook de rivier in langs een watervalletje. Het water is er ijs, ijskoud, maar werkt wel verfrissend. Vroeger stonden er verschillende molens langs de rivier. Eénmaal terug in Vilarinho genieten we terug van het zwembad. De overschot van de pasta verorberen we in de tuin en we gaan nog een portootje drinken in het café dat nu wel open is.

19/06/14: Vilarinho-Montesinho.

Na het ontbijt trekken we eropuit. Voorzover ons Portugees dat toelaat, hebben wij verstaan dat de witrode streepjes tot Montesinho gaan. Op goed geluk zullen we deze dan volgen. We pakken eerst wel een short-cut langs de weg, aangezien de start toch gelijkloopt met de wandeling die we gisteren gedaan hebben, en nodeloos bergop en bergaf gaat. Vanuit Cova da Lua vertrekken we dan echt. Nog geen kilometer verder gaat het al mis, wij zijn in de veronderstelling dat we naar boven moeten -aangezien Montesinho toch wel wat hoger ligt- dus bij een splitsing waar we niet direct tekens zien, gaan we ook naar boven. We schrikken ons nog dood van een slang, maar helaas geen tekens, dus we keren na een tijdje op onze stappen terug. Eénmaal terug op de goede weg loopt het prima. De uitzichten worden mooier, maar af en toe is het nog zoeken naar bewegwijzering. Op één van de toppen loopt het dan ook echt mis als we aan een viersprong geen tekens zien. De logische route draait op niets uit, ook bij een verkenning van de twee andere zijsprongen merken we niets op. Er zit niets anders op dan alle zijsprongen verder verkennen, dus we ploeteren door het struikgewas tot de 2 eerste zijsprongen echt wel morsdood eindigen. Er zit niets anders op dan eerst wat te eten…Op zijsprong 3 vinden we ook geen tekens. Dan besluiten we maar op onze stappen terug te keren tot het laatste streepje dat we zijn tegengekomen, want de vallei kunnen we niet zomaar over. Dat vinden we na ettelijke honderden meters wel, dus we gaan er vanuit dat we dan wel nr zijsprong 3 moeten, er zijn geen andere wegen meer. Als we die dan ook beginnen af te stappen, blijkt die ons toch ineens bekend voor te komen. Al is het een detail dat hem doet, namelijk een haarbal op het pad… In alle zoektochten weten we blijkbaar al niet meer van welk pad we kwamen. Blijkbaar moeten we dan het pad kiezen waarvan we dachten dat we kwamen!! Hoe oriëntatie u toch kan misleiden. Wie had nu gedacht dat we naar links moesten, als het dorpje waar we naar toe moeten helemaal rechts ligt… Zo komt alles goed, maar hebben we wel ettelijke uren verloren. Even naar beneden, moeten we alweer naar de weg zoeken, maar we raken zonder te veel missingen in Franca. Gelukkig is er er daar een caféetje! We overwegen daar de bus te pakken naar Montesinho, want het is ondertussen al bijna 17u, het is nog een kleine 10 km ver, en het lijkt zodadelijk te gaan onweren. Na twee icetea’s, een ijsje, en het besef dat de bus maar tot Portelo rijdt in plaats van tot Montesinho, kunnen we er weer tegen om de laatste kilometers af te leggen.

We besluiten die wel over de weg te doen, want verkeerd lopen, kunnen we ons nu niet meer permitteren. De hele weg gaat zachtjes bergop, ondertussen worden we lastig gevallen door honderden vliegen die op je neus, oren en mond gaan zitten.. Hatelijk, van een leuke afsluiter gesproken:) Eénmaal in Montesinho, lijkt het er een beetje doods… Twee vrouwen zitten op een terras waar ik naar het huisje van mevrouw Dona Rita vraag. Ze begrijpen het niet helemaal, maar ‘t kan wel dat we juist zijn, want zij noemt ook Rita of zoiets en haar dochters heeft kamers. Eerst op zoek naar de dochter, want ze neemt de telefoon niet op, blijkbaar is ze op het veld aan het werken. Maar het huisje is dik in orde. We genieten van een warme douche, maken onze spaghetteria klaar, en gaan dan zelfs nog een porto drinken in het café. Dat is the place to be blijkbaar om samen te komen. De vrouwen van het dorp sluiten er hun avondwandeling af.

Met kloppende benen (na 27 km met de grote rugzak) duiken we ons bed in.

20/06/14: Montesinho

Ontbijt met muësli want veel meer valt er hier in dit klein dorpje niet te vinden. We doen de wandeling Porto Furado die heel mooi is, maar we er toch weer in slagen om deze in de verkeerde richting te wandelen. Af en toe is het wel zoeken tussen de rotsen waar we heen moeten, maar hoe hoger, hoe mooier. De wandeling eindigt aan het stuwmeer. De windmolens markeren de grens met Spanje. Wij willen nog wat verder wandelen, maar zonder kaart en met geen uitzicht dat de weg verder loopt, keren we aan het einde van het meer terugwaarts. Uiteraard eerst een lunch met alle lekkernijen die we nog over hebben aan de rand van het meer. Eens terug in Montesinho genieten we nog rustig van de natuurlijke omgeving. We verkennen ook nog de andere kant van het dorpje dat ook weer doodloopt.
‘s avond staan onze raapjes met puree en worstjes op de menukaart. In de bar bekijken we nog naar het WK Zwitserland-Frankrijk.

21/06/14: Montesinho-Porto

We zijn heel vroeg uit de veren want de bus vanuit Portelo vertrekt al om 7u en het is nog wel even stappen. Het licht door de zonsopgang is heel mooi. De bus komt niet opdagen, blijkbaar is het foldertje dat we mee hebben genomen uit het busstation met de busuren niet helemaal meer up to date. Gelukkig vertrekt de dame die aan de bushalte woont, net ook naar Braganca en mogen we mee rijden! Ze vertelt half haar levensverhaal in de auto en doet nog speciaal een rondje rond het rond punt om uit te leggen welk standbeeld erop staat. Ooit was ze door een slang gebeten en daar was ze drie maanden niet goed van, gelukkig geen slangen meer voor ons! Eénmaal terug in Braganca blijkt er net een bus te verttrekken naar Porto. We hebben juist nog een minuutje om nog ontbijt te kopen. Voor we het weten, komen we aan in Porto in een oude hangar/busstation. We wandelen naar ons hostel Duas Nacoes, waar we een kamer kunnen kiezen uit verschillende prijsklasses. We gaan voor de middelste optie.
We verkennen de stad een beetje en gaan luchen aan de kant van het water. We wandelen heel de Douro af tot we aan het strand, toch wel een eindje. Onderweg genieten we nog van Churros, moeten we even schuilen voor een plensbui en proberen eindelijk de Soft Cornetto uit. De metro brengt ons terug huiswaarts, waar we op ons pleintje aan ons hostel avondeten. Het is zaterdagavond, dus gaan we uit! Op het hele grote plein, speelt blijkbaar GNR, een populaire band uit Portugal. Heel het plein staat vol en het is ambiance, want de toeschouwers kunnen bijna alle liedjes meezingen, zelfs de mannen!

22/06/14: Porto

Een laatste heerlijk ontbijt in het zonnetje op ons plein, meer moet dat niet zijn. Op het plein is het vogelmarkt, allerlei kleurige gekweekte vogels worden er verkocht. We hebben nog een korte voormiddag, dus we wandelen naar de overkant van de Douro, waar al de Portohuizen zijn. Gezellig flaneren, maar we bezoeken er niet echt een, want vooral we het weten moeten we alweer terug voor onze laatste lunch. Met de metro rijden we terug naar de luchthaven en voor we het weten staan we terug in Zaventem na een geslaagde reis. Voor de rode Duivels is het 1-0.

Geef een antwoord