Thailand

25 augustus : Turnhout-Bangkok
In het station van Turnhout hebben we afgesproken om de trein van half negen te nemen. De vader van Marieke wuift ons uit. In Lier en Berchem stappen we over om de trein naar Schiphol te nemen. Wegens een aanrijding ergens in het Nederlandse spoorwegennet verandert onze reisroute en springen we maar juist op tijd in de trein richting Amsterdam Centraal. Weer verandert er iets aan de route en we moeten overstappen in een Hollands stationnetje. Een dubbeldek station en zelfs een dubbeldek trein. We kiezen uiteraard om boven te zitten. Met wat vertraging komen we dan rond 12.30 aan in Schiphol. We kunnen direct inchecken. Snel kopen we nog het promotiepakket van drie vrouwenboekjes (Flair, Margriet, ..) om wat leesvoer te hebben tijdens de vlucht. Ik verorber een saucijzenbroodje (bijna de duurste maaltijd van de komende drie weken) en Marieke haar lunchpakket. We kunnen perfect op tijd boarden en opstijgen. Helaas zitten we in de middenvleugel dus niet aan het raampje maar we hebben wel 23 videoposten en nog een hoop muziekkanalen en computersspellekes. Ze spelen Phone Booth, The full monthy , Bringing down the house (die met z’n lange neus (Steve Martin) maakt een internetdate, het blijkt echter een negerin te zijn die net uit de gevangenis komt die haar naam wil zuiveren). vlieghaven hongkong Ook krijgen we een toiletzak met sokken, tandenborstel, tandpasta en antiseptische zeep. Als aperitiefje krijgen we nootjes met een drankje. Voor het avondmaal kunnen we kiezen uit pasta, kip of varken. We gaan voor de pasta en krijgen er nog tonijnsla en appeltaart bij. We proberen wel wat te slapen maar het lukt niet echt goed. Ondertussen zien en ruiken we maar toe noedels. Als we dan uiteindelijk besloten hebben om er te vragen, blijken ze op te zijn. Dan maar een sandwichke met een chocoladekoekje. Even later komt al direct het ontbijt eraan (noedels of omelet) met pistolet, fruit en yoghurt. Rond 8 uur plaatselijke tijd komen we aan in Hong Kong. We kunnen direct door naar onze gate, maar ondertussen worden we wel gecheckt op SARS (met een laserthermometer wordt gemeten of we geen koorts hebben). Onze vlucht vertrekt weer keurig op tijd en deze keer mogen we wel aan het raampje zitten. Ik bij het opstijgen, Marieke bij het landen. We krijgen weeral eten ( kip met rijst) voorgeschoteld maar onze buik zit al vol. We kijken dan maar naar Friends en David Beckham op tv.

26 augustus: Bangkok
We komen op tijd aan, maar wat ons beloofd was ( dat ze ons stonden op te wachten), gebeurt niet. De toeristische informatiemensen klampen ons al direct aan en zeggen ons dat we moeten wachten. Na een uurtje wachten komen ze ons dan toch oppikken: Reisbureau Jysk voert ons in drie kwartiertjes in een minibusje naar ons hotel. Ze brengen ons bagage naar boven maar de kamer die we zouden krijgen blijkt nog niet gekuist te zijn, we krijgen echter direct een andere. Zalige kamer met airconditioning. Dus doen we maar een dutje tot half vier. Dan gaan we de stad verkennen nadat we elk ons gratis kwartiertje internet hebben opgebruikt en ik de Laurens heb kunnen geruststellen. Op goed geluk, niet wetend waar we zijn, beginnen we onze tocht. Als we door hebben, waar we juist zitten, besluiten we naar het station te wandelen om alvast ons treinticket naar het noorden te reserveren. Onderweg worden we veel tegengehouden door tuktukchauffeurs die vragen of we geen taxi nodig hebben. We wagen het nog niet. Het is echter heel druk in Bangkok en vrij moeilijk om de straat over te steken. Toch geraken we heelhuids aan het station, waar ze ons naar een reisbureau lokken. Een vriendelijke Thai doet een hele uitleg en we besluiten om alle hotels en de trektocht voor de eerste week al vast te leggen. (Zeker omdat een vent ons op het straat vertelde, dat we als honden op de straat zouden leven als we geen hotel zouden boeken, larie natuurlijk). We komen al direct met 3961 Baht ( wat overeenkomt met de Belgische frank) minder buiten. Inclusief nachttrein naar Chiang Mai, vier hotelovernachtingen (2 in Chiang Mai, 1 in Sukothai en 1 in Ayuthaya) en de driedaagse trektocht. Eenmaal buiten het reisbureau kunnen we niet weerstaan aan de tuktuks. Voor 5B elks zou hij ons naar de nightmarket ofzo brengen. Plotseling begint het te stortregenen en we kunnen letterlijk de tuktuk dweilen met een vodje. Toch blijven we nog relatief droog. Onderweg moeten we stoppen in een winkel opdat de chauffeur gratis naft zou krijgen en wij gratis zouden kunnen rijden. Wij zijn direct oké, omdat we alleen tien minuten moeten kijken, niet kopen. Tot we de winkel zien, gewoon een kleermaker met lappen stof, niks te zien dus. Om de tijd te rekken vragen we maar geïnteresseerd naar de prijs van de riemen. Het lukt ons niet om de tien minuten vol te maken dus de chauffeur krijgt geen naft en wil ons naar een andere winkel brengen. Wij protesteren en zeggen dat we honger hebben en eerst willen eten. De chauffeur dropt ons ergens aan een chique bedoening en zegt dat hij zal wachten. De prijskaart ziet er nog redelijk uit ( natuurlijk kenden we de normale bedragen nog niet) dus we bestellen iets. Ik Thaise soep met paddestoelen, gember, citroengras, kip en kokos en Marieke geroosterde kip op Thaise wijze. Het mijne is wat pikant maar we blussen met water en vochtige doekjes ( weliswaar te betalen). Een totaalrekening van 500B. Gelukkig heeft de chauffeur niet meer op ons gewacht en hebben we dus gratis gereden. We gaan te voet verder langs de winkelstraat (Silom Road) met allemaal kraampjes. Voorlopig houden we de aankopen voor het eind van de vakantie. We zijn rond 21.00 uur terug in hotel waar we een lekker doucheke nemen en kijken wat de volgende dag kunnen bezichtigen.

27 augustus: Bangkok
Onze wekker loopt af om 8.30. We kunnen er moeilijk uit dus toch een beetje last van jetlag? We kopen elk voor 10 B ons ontbijt langs de kant van de weg (meloen en ananas). Aan pier nummer twee nemen we de Chao Praya river expressboot. De monniken hebben blijkbaar gereserveerde stoelen. We praten met een Franse psycholoog die Engels geeft in Bangkok. Uiteindelijk kunnen we ook zitten want we hebben een lange rit gepland ( tot nr 30). Voor ons zit echter een Thai die geen woord Engels praat en maar tegen ons zitten te babbelen. Hij laat ons documenten zien waar we geen bal van verstaan en wil ons dood? Uit ergernis stappen we willekeurig uit aan pier 28 (Wat kien). We kopen alvast een watertje tegen de dorst en gaan op verkenning. Hier kennen ze weinig toeristen en de kinderen volgen ons en ik ga er met eentje op de foto. buitenwijk bangkok Als we een richtingaanwijzer zien met Wat op, wat tempel betekent, volgen we die maar. Over houten plankjes naast de huisjes wandelen we verder. Onder de huisjes is het soms een waar stort. Aan de ingang van de tempel staan mensen om vissen, schildpadden en vogeltjes te verkopen. Om te offeren? De tempel zelf is van paars spiegelglas vervaardigd. We kijken eerst verder rond want we durven niet goed binnen. Een beetje verder werken de monniken aan het gastenhuis, imponerend want er worden hele figuren uit het hout gekerfd. Ook is er een meertje met wrattenzwanen. Op de terugweg besluiten we toch in de tempel binnen te gaan. ’t Is blijkbaar meer een klooster, bij de ingang hangen de regels die je moet volgen als je monnik wil worden. Maar één keer per dag eten is o.a. één van de regels. Omdat niemand ons kan vertellen of we verder mogen kijken, sluipen we terug naar buiten. We wandelen terug naar de pier en nemen de boot in de omgekeerde richting tot pier nr negen. Een kortere afstand maar deze keer betalen we meer, 10 B per persoon. Thaise uitbuiting van de domme toeristen? Nu zitten we meer in het toeristisch gedeelte. We eten elks voor 75B: noedels met kip en rijst met kip op een terrasje boven de Chao Praya. Na het eten bezoeken we het marktje voor de toeristen waar een vrouw veel moeite doet om Marieke een broek te verkopen. We beloven op het einde van onze reis terug te komen. Ook zijn er een heleboel onbekende vruchten mooi opgestapeld en verkopen ze er ook een soort overlevingspakket in emmers die we eerder al aan de tempel hadden gezien. We gaan op zoek naar het Grand Palace met de tempel van de Emerald Buddha. 200 B maar je mag ook nog in twee andere dingen binnen. We mogen echter niet binnen met onze short. Teenslippers zijn ook niet toegelaten, gelukkig hebben we sandalen aan zodat we geen sokken hoeven te kopen. We ruilen Marieke haar rijbewijs tegen twee mooie rokken zodat we binnen kunnen. De Thaien zelf mogen gratis de tempel binnen. De tempel is indrukwekkend met veel torentjes. Het is enkel bloedheet en je krijgt 300 B boete als je op het gras neerploft. We zoeken verkoeling in de binnenruimte waar koninklijk paleis bangkok we moeten oppassen dat we niet met onze voeten naar de Boeddha wijzen. Toch hebben we nog extra verkoeling nodig met een sapje. Naast het koninklijk paleis bevindt zich nog een zaaltje met allerlei wapens waar we snel nog eens doorwandelen. Dan wandelen we verder richting Wat Prachetuphon die ook nog Wat Pho wordt genoemd. Daar zou de liggende Boeddha liggen. We verwachtten een gouden beeld op ware grootte maar het was enorm groot. Indrukwekkend. Ook de omliggende torentjes zijn heel mooi. We maken er een ingewikkelde foto van een waterlelie met de weerspiegeling van mijn gezicht. Ook kopen we er een heleboel kaartjes. We hadden er al zelfs zoveel dat we eerst de gemeenschappelijke nog vergeten waren. We lopen er nog een tijdje rond en proberen voor de eerste keer de zelfontspanner. We slenteren blijkbaar zolang dat de uitgang al toe is en de bewaker ons moet buitenlaten. Onderweg eten we nog eens fruit aan een stokje. In het hotel nemen we een doucheke want we hebben serieus gezweet ( zelfs de lijm van onze inlegkruisjes was gelost door de hitte en het zweet). Omdat Marieke met deze hitte vreest voor haar voorraad onderbroeken wast ze de hare alvast. We beginnen aan onze kaartjes, we raken echter nog niet verder dan de adressen. Wel hebben we opgemerkt dat een postzegel van 8B ons 10 B heeft gekost. Afzetters. Rond zeven uur maken we gebruik van ons gratis kwartiertje internet en brengen we het thuisfront op de hoogte. Dan trekken we erop uit om te eten. Een man die ook in ons hotel logeert wijst ons onze eerste gekko’s aan en raadt ons aan om tegenover het Sheratonhotel te gaan eten. Op weg naar dat hotel moeten we weeral verschillende tuktuks afschepen. We eten aan een kraampje noedels met kip en drinken Singhabier. Het drinken kost al evenveel als het eten, wel 40 frank. Lekker. We gaan weeral op zoek naar de nightmarket, maar wat we vinden stelt niet veel voor. De Hindutempel in Silom Road is wel heel fleurig, precies een snoepjeshuis. Onderweg moeten we nog afbieden bij dove Thaien en zien we fleurige zeepjes, mooi uitgesneden in bloemvormpjes. In de 7-11 kopen we ons ontbijt voor de volgende morgend: dragonfruit en yoghurtjes. Terug in het hotel beginnen we aan de kaartjesschrijfmarathon. De bacteriën eisen hun tol, want ik moet al twee maal naar het wc spurten. Gelukkig hebben we nog last van jetlag zodat we al onze kaartjes geschreven krijgen. En ja hoor, dit is een kokosnoot op z’n kop. Tegen half twee dommelen we uiteindelijk in onder ons lekker dik donsdeken.

28 augustus: Bangkok
De snoozeknop van onze wekker werkt blijkbaar toch dus we geraken pas om half tien uit ons bed. Ons ontbijt uit de frigo verorberd, ingepakt en te voet naar de TAT gewandeld om daar onze bagage achtertelaten. We wandelen door Chinatown (waar we al direct onze kaartjes posten) met heel veel kraampjes en vanalle rare dingen te koop. Na vele straatjes en smog zoeken we verkoeling in een shoppingcenter. Dan gaan we verder op weg naar Pier 8 Tha Tien voor de overzetboot naar Wat Arun voor slechts 2B. We vinden de pier eerst niet en een man klampt ons weer aan en zegt dat hij ons jong vindt. We liegen en zeggen dat we 25 zijn. Die vent zegt ook dat je vanaf drie uur omhoog kan in de tempel dus besluiten we eerst iets te eten. Marieke neemt soep met kip en noedels (met stokjes) en icetea in een zakje. Ik houd het bij yoghurt wegens m’n darmpjes. Deze keer vinden we de pier wel, met een bootje doorkruisen we de rivier. liggende boeddha Wat Pho Wat Arun of de tempel van de dageraad is heel mooi. We willen wel een foto nemen met ons hoofd door zo’n idioot bord tot we merken dat je daar 40 B voor moet betalen. Daar kan je wel 20 keer de rivier mee oversteken dus we denken er zelfs niet aan. Er loopt ook een vent rond met een babypython. Als dat een babypython is, wil ik nog geen eens een embryopython tegenkomen hoor. Als we terug willen, worden we geïnterviewd door Thaise studenten voor een schoolopdracht. We moeten zelfs apart mee op de foto. Terug aan de overkant zoeken we nog iets om te doen. Een man op de pier biedt ons een boottocht aan maar 300B vinden we voorlopig nog wat teveel. We hebben gisteren al genoeg op de boot gezeten. Als we later tijd en geld over hebben, zullen we er nog eens over denken. Hij weet ons wel te vertellen dat busnummer 44 naar Wat Saket rijdt. We kopen nog een ijsje en ik laat de helft van m’n Soleroshots vallen. We nemen de bus en stappen uit bij het Monument van de Democratie. Weer spreekt een vent ons daar aan om te vertellen wat er nog allemaal te zien is. Voor 20 B zou iemand ons met de tuktuk naar de staande boeddha, de lucky boeddha en de Wat Saket brengen, mits een bezoekje aan de exportshop. We wagen het er nog eens op. De staande boeddha staat in the middle of nowhere, maar is weeral indrukwekkend. De tempel van de lucky boeddha is dicht, maar als we vertellen dat we uit België komen, kennen ze daar wel Manneke pis. Dan moeten we kleren gaan kopen bij de kleermaker. Marieke doet een heel verhaal over een bloesje dat ze in de winkel heeft gezien en nu zou willen laten maken. Ze vragen 900B dus we denken er niet echt over maar beloven later terug te komen. Het kwartier raakt vol en de tuktukchauffeur krijgt zijn bonneke voor de naft. Hij overtuigt ons nog een winkel te doen voor een bonneke. We slagen er weeral in en rijden dan verder naar de Wat Saket. Het duurt even voor we de ingang naar de top vinden. Bovenaan hebben we een goed zicht over Bangkok en de tegenstelling tussen de tempels en de huisjes van de armelui. Wat we verwachten, gebeurt ook. De tuktukchauffeur heeft ons natuurlijk in de steek gelaten nu hij z’n twee bonnekes had. Omdat we op tijd op het station moeten zijn, nemen we deze keer een echte tuktuk met het bordje ‘taxi’ op voor wel 30 B. In het station kopen we ons avondeten, noedels en fruit en chips voor onderweg. Om 17.59 schrikken we op door een staande ovatie die gepaard gaat met het nationale volkslied ofzo. Marieke staat er ergens verdwaasd tussen met haar fruit, ik doe maar gewoon mee. Dan gaan we al maar naar de TAT om onze bagage op te pikken. Deze keer geen gratis water, maar er kan er wel eentje wat Nederlands. We babbelen nog een beetje met een koppel Canadezen. Dan worden we naar de trein gebracht. Het ziet er heel goed uit. De bedden worden zelfs opgedekt met propere lakens, hoofdkussen, deken, nachtlampje en al. Aan de overkant zit echter een baby, die nadat hij al heeft vastgezeten in het bagagerek, nog verscheidene keren de trein onder kotst.

29 augustus: Chiang Mai
Na een gezellige nacht (voor Marieke iets minder omdat zij boven slaapt en de TL-lamp heel de nacht brandt) kijk ik als ik opsta uit op een prachtig landschap. Tien na negen arriveren we in Chiang Mai waar ze Miss Karen opwachten. In Richly’s house worden we direct al gestrikt voor een tour naar de tempel, de snakeshow, de monkeyshow en de orchideeënfarm. Eerst nemen we nog een lekker ontbijtje. Om elf uur vertrekken we vanachter in de truck naar de Doi Suthep. We zijn in het gezelschap van een Engels en een Fins koppel en nog vier Engelse jongens. Ze zijn allemaal oké, behalve dat Engels koppel maar net zijn moeten morgen met ons op trektocht. De Doi Suthep ligt inderdaad op een heuvel, het Engels koppel neemt al direct de kabelbaan, dat belooft voor de trektocht. We volgen de lange slangetrap en bovenaan heb je een goed zicht over Chiang Mai. Overal staan er bordjes met ‘slippery floor’ en dat worden we gewaar ook als het ineens begint te stortregenen. Ook heb je weer de mogelijkheid om vogeltjes vrij te laat als geluksbrenger, of een klokje aan de tempel hangen met je naam erop. Een monnik is aan’t mediteren en we mogen geen foto nemen van hem, ook de boeddha’s moeten we zittend fotograferen zodat je niet groter bent dan hem. Op de terugweg neem ik een heerlijke wafel met banaan en chocoladesaus op een stokje. Ondertussen stortregent het nog altijd en moeten we al schuilend op de truck wachten. aap Chiang Mai We bezoeken de orchideeënfarm en de vlindertuin. Daar is niet veel te zien maar we krijgen wel een orchidee opgespeld. Ook zien we een megavlinder en een megarups, rechtstreeks uit Bug’s life. Een bladje verkleint zienderogen door de vraatzucht van de rups. De snakefarm is best eng, ze doen er een show en doen ons werkelijk schrikken als ze zogezegd een slang in het publiek gooien. We bedanken dan ook vriendelijk als ze vragen of we de slang niet in onze nek willen leggen. Dan bezoeken we nog de monkeyshow. Pure geldklopperij want de apen werkten niet goed mee. Zelfs de Brit kon nog beter nummerkes herinneren dan de aap. Gelukkig was er ook een baby-aapje waar je mee kon spelen, wat alles goed maakte. Hij wou alleen wel mijn fototoestel stelen. Dan keren we terug naar het hotel. We besluiten nog snel de stad te verkennen, maar ver geraken we niet want we moeten op tijd terug zijn voor onze meeting. We drinken gewoon snel iets. De meeting stelt niet veel voor, we krijgen onze legerrugzak en de rest wisten we eigenlijk allemaal al. We nemen veel pillen mee want van de vorige groep was de helft ziek geweest. We bereiden ons al voor op het ergste. Het Engels koppel ( Thomas en Gemma) vindt ons blijkbaar wel leuk want ze vragen al direct om af te spreken om samen te gaan eten en naar de Night Bazaar te gaan. Dat doen we dan ook, we willen wel naar de nightmarket wandelen maar Gemma is al snel moe en we nemen de songthaew voor 10B. Het koppel wilt in iets deftigs eten, maar wij geven liever niet te veel geld uit en eten gewoon iets thais. De Brit bestelt frieten maar ze komen wel een half uur vroeger dan zijn kip. Gem neemt een lekkere biefstuk en loempia’s. Thomas valt wel mee, maar Gemma heeft lelijk haar en is minder leuk. Bovendien heeft Tom het meer in ons gezien, maar we hebben geen zin om er heel de avond mee opgescheept te zitten, dus we zeggen dat Marieke nog heel veel T-shirts moet kopen en dat echt geen lachertje is. Gem is het daar natuurlijk mee eens. Wij vragen ons trouwens af wat er met dat ‘koppel’ aan de hand is. Op de nightmarket koopt Marieke 3 Tshirtjes van 100 frank en nog twee boxershorten. Twee venten uit Koeweit lopen achter ons gat. Ze proberen tegen ons te babbelen en volgen ons de hele tijd. Na vier keer lukt onze ontsnappingspoging eindelijk. We wandelen terug naar het hotel dat helemaal niet ver blijkt te liggen, en pakken onze rugzak in. Eerst moet ik nog uitvissen hoe onze douche werkt. Als we het eindelijk doorhebben, blijkt er maar een zwak stroompje uit de kraan te komen. Van al dat inpakken heeft Marieke dorst gekregen. We hebben onze pyjama al aan en gaan snel op onze blote voeten beneden in de bar een drankje halen. Omdat het echter al 23.45 is , is de bar al toe. We gaan dan maar op zoek op onze blote voeten naar water. We moeten opletten dat we niet op van die dikke kevers gaan staan. Marieke koopt aan de receptie van een ander hotelleke, een fleske water maar daar hebben ze echter geen wisselgeld. Maar we mogen gewoon de volgende dag het geld komen brengen. Terug in het hotel is de gekko in onze badkamer beland. Slaapwel.

30 augustus: olifantriding
We staan op om half negen om ons klaar te maken voor de trektocht. Eerst moeten we nog snel het geld terugbrengen van het water van de vorige avond. Onze groep bestaat uiteindelijk uit 12 personen en twee gidsen. Wij, een Turks koppel, een Engels koppel dat in Hongkong woont, dat ander Engels koppel, 3 Engelse meisjes en 1 Australiër. We vertrekken vanachter in de truck op weg naar het plaatselijk marktje. De Hongkongse Engelse wordt al direct ziek en we moeten onderweg stoppen. Op het marktje kopen we als ontbijt een hele watermeloen voor maar 12B. De gidsen kopen ondertussen de rest van het eten voor de volgende dagen. Omdat het ondertussen al laat is geworden gaan we eerst lunchen in plaats van op de olifant te rijden. Lekkere rijst en fruit. Daar komen we ook een groep tegen die juist van zijn trektocht terugkomt. Ook zij zijn bijna allemaal ziek geweest, dat belooft voor ons. Na de lunch is het nog tien minuutjes rijden naar de olifanten. Omdat niemand aanstelten maakt, springen wij als eerste op de olifant. Springen is veel gezegd, je moet er met een ladder opkruipen en ik krijg al een beetje hoogtevrees. Wij zitten op een vrouwtje, het is heel hoog en we moeten ons heel goed vasthouden als de olifant naar beneden gaat zodat we er niet uitvallen. We wisselen snel onze kodak met het Turks koppel zodat we van elkaar foto’s kunnen trekken. We doorkruisen een riviertje en we ontdekken reuzestront en watervalpis. Rustig waggelen we door de natuur. De gids gooit een tak naar iets dat in de bomen hangt, misschien een slang? We keren terug door de rivier en de olifanten sproeien ons nat. Ondertussen zingen de gidsen die op de kop van de olifanten zitten Thaise liederen. olifantentrekking Als we een boom passeren, plukt de gids een vrucht en vertelt ons dat je die kan opeten. We nemen het zekere voor het onzekere en willen eerst nog eens aan onze gids vragen wat het juist is. De plaatselijke bevolking rookt er iets (opium?) in bananenbladeren. De rest van de groep neemt een ijsje, wij houden het echter bij onze vrucht. Het blijkt tamarinde te zijn, vrij zuur. Ze ontzadelen de olifanten en we rijden verder de bergen in, dit gaat vrij moeizaam met een volgeladen truck. We worden gedropt voor onze wandeling en smeren ons direct in met overvloedige insectenspray. De wandeling is heel mooi maar wel erg zweterig. Alleen hadden we een andere soort vegetatie verwacht. Hier staan ook gewoon dennen. Als het slipperig begint te worden, maken de gidsen voor ieder van ons een wandelstok uit bamboe. We rusten even uit aan een waterval waar de plantengroei er al veel tropischer uit ziet. Dan wandelen we verder naar de kampplaats. In de verte zien we de Doi Inthanon, de hoogste berg van Thailand. Onze overnachtplaats is een grote bamboehut die naast een rivier gelegen is. We doen snel een duik in de rivier voor de malariamuggen eraan komen. Het is een vrij wilde rivier en we botsen overal tegen de rotsen en geraken er met moeite terug uit. Tussen de bomen hangt een reuzeweb met toch wel een grote spin erin. Dat belooft als we in het hutje zonder deuren moeten slapen. Het is al donker rond kwart na zes dus we moeten in het donker eten bij kaarslicht. Het eten is heel lekker, currykokossoep met patatten en rijst met kip. Daarna is het kampvuur. Gids Poo speelt gitaar maar het lukt ons niet goed om gelijk te zingen. We gaan dan maar niet te laat slapen. ‘s Nachts is het vrij fris en Marieke wordt ziek, ze moet twee keer uit haar bed spurten om over te geven.

31 augustus: Karendorp
We hebben alletwee niet zo goed geslapen in de jungle. plaatselijke gids Zo op een rijstmatje en al de geluiden uit de jungle. Marieke ziek, en het eten van de vorige avond heeft ook de hele nacht op mijn maag gelegen. Ik probeer toch een geroosterde boterham met pine-apple jam te eten. Marieke krijgt van de gidsen een energiedrankje want er staat ons een lange dag voor de boeg. We wandelen en wandelen door de jungle. Ergens op een boom rusten we, waar Marieke de jungle intrekt om een toilet te zoeken en daarna een fruitbar krijgt van de Australiër voor extra energie. We worden overvallen door een fikse regenbui en lunchen op het topje van een berg onder een afdakje. De lunch bestaat uit noedels in bananenbladeren. De chopsticks zijn onderweg gesneden uit bamboe door onze gids. Gelukkig is er ook watermeloen en ananas, want ook mij smaakt het eten nog altijd niet. De gidsen zijn zo lief om een vuurtje te maken voor Marieke omdat ze het koud heeft. Misschien heeft ze koorts? De thermometer geeft echter maar 35° weer. We wandelen verder en lopen door de rijstvelden. De ‘black magic’ planten sluiten hun bladeren als je ze aanraakt. karendorp We overnachten in een Karen dorpje.Weer een bamboehutje, en als we ons bed willen opdekken, zien we weer een reuzespin tussen de matrassen. In de omgeving groeit koffie en allerlei andere exotische planten. Een vrouw die rood tuft, komt wat textiel showen. Marieke gaat direct slapen, ik praat wat met de anderen en kijk naar de kinderen die aan het touwtje springen zijn met rarara bamboe. Ik wil ook wel douchen, maar de douche bestaat blijkbaar uit hetzelfde wat de vorige avond gewoon het toilet was. Ik verfris me dan gewoon maar met wat water en zeep. We dineren zoals het hoort in Thailand op de grond rond de kaarsjes. Groentesoep en kip met ananas. Ik durf alleen van de soep te proeven en Marieke slaapt nog. Daarna komen de kindjes voor ons liedjes zingen. Zelfs de kleinsten zingen mee. We leren hun de gebaren van ‘ head shoulders knees en toes’. Ook krijgen we een slaapwelhandje ‘gimmy’ van de kindjes. Ondertussen wordt ook Tom ziek. Omdat Marieke niet heeft gegeten, maar toch wel wat fruit lust, wordt de hele groep getrakteerd op verse bananen.

1 september: waterval en bamboorafting
De tweede nacht slapen we allebei heerlijk, we waren dan ook alletwee vrij vermoeid. Het ontbijt bestaat deze keer uit geroosterd brood en omelet. Maar nog altijd hebben we er niet veel zin in. We wandelen uit het dorpje waarbij we heel schattige biggetjes onder de huizen zien liggen. Deze keer zien we wel een echte slang. Het is heel heet, want de zon schijnt en we lopen in de blakke zon. We passeren nog een dorpje en zien de pomelobomen, papaya’s en koffie groeien. waterval noorden Chiang Mai Brommers die volgeladen zijn met personen rijden ons voorbij terwijl we rustig verder klimmen. Deze keer mag iedereen eens proeven van het energiedrankje. Het duurt een hele tijd voor we aan de waterval arriveren. Ondertussen doet de Hongkongse vervelend over alle spinnenwebben die in het bos hangen. Onderweg hebben we nog gerust aan een beekje terwijl de gidsen jonge bamboescheuten zochten voor hun avondmaal. Ondertussen speculeren we over de maandstonden van Gemma. Op weg naar de waterval laat de Australiër zijn camera vallen, gelukkig zonder gevolgen. De waterval is echter een zalig bubbelbad. Alleen is het moeilijk om er in en er uit te geraken. Bij alletwee word ik geholpen door de gidsen. De eerste keer heb ik m’n sandalen aan, maar die vallen bijna uit zodat ik ze op de oever leg. De stroming is zo straf dat we spijtig genoeg niet tot onder de waterval geraken. Alleen de jongens is dat gegund. We kunnen alleen niet zo lang blijven omdat we verder moeten naar onze lunchplaats. Het is nog een veertig minuutjes stappen waar de pickup ons oppikt om ons terug naar de lunchplaats van de eerste dag te brengen. Nog nooit zo’n zalige icetea gedronken. Gelukkig is er altijd fruit bij de maaltijd. Met de truck rijden we verder naar de rivier. Je moet met z’n drieën op een vlot dus wij besluiten met de Australiër te gaan. bamboerafting Omdat je niets mag meenemen op het vlot geven we onze kodak aan de gids zodat hij een foto kan trekken. Het vlot bestaat gewoon uit wat bamboe stokken die precies met oude binnenbanden aaneengebonden zijn. Met alle macht worden de vlotten in de rivier geduwd. Onze gids is gelukkig braaf, een andere gids spetst iedereen nat. Later blijkt waarom, hij stinkt naar de drank. Ook dit is weer zalig, rustig op de rivier dobberen met wat olifanten langs de kant. Om de beurt duwen we vanachter mee. Ergens in de helft moeten we van ons vlot afstappen om een moeilijke passage te overbruggen. Onze gids geraakt er vlot door, maar de rest is maar wat aan’t sukkelen en we moeten er onze tijd verdoen. De natspetser begint ook ons nat te spetsen. De Australiër (Eric) geeft zijn bril aan mij en duikt de gids achterna. Ondertussen mogen we ook al kapitein spelen. Bij Marieke lukt het nog net, ze moet alleen plat op haar rug gaan liggen om de overhangende bomen te ontwijken. Ik doe het iets minder goed, ik bots frontaal op de rotsen en donder af het vlot. En Eric breekt dan weer onze roeispaan. We arriveren dus allemaal kletsnat aan de aankomst. Als we terug in de truck zitten, krijg ik het voor de eerste keer koud. In het hotel nemen we een doucheke en besluiten we onszelf te verwennen bij de Italiaan Da Stefano. Dat hebben we wel verdiend. Lekkere lookbroodjes, en omdat we niet kunnen kiezen eten we elk een halve spaghetti en een halve pizza. De wijn blijkt nog duurder te zijn dan in België dus we houden het maar bij een fruitsapke. Op de terugweg naar het hotel stoppen we nog in de tweedehandsboekhandel. We gaan eventjes terug naar het hotel om info over de busuren naar Sukothai te vragen. Dan gaan we op zoek naar een internetcafé, het is maar open tot tien uur. Lastig want dan is het vijf uur in België en komt juist iedereen online. Terug in het hotel proberen we een oplossing te zoeken om Marieke haar GSM op te laden. Na wat gezoek omdat er in Thailand een ander electriciteitsnet ligt, krijgen we een oplader van één van de gidsen en het werkt perfect. Ik pak altijd het deken af?

2 september: Sukothai
Het is 8.15 als de wekker afloopt. Ik droom net dat we ons overslapen hebben. We nemen de songthaew naar het busstation. De bus vertrekt blijkbaar om kwart na negen dus we zijn maar net op tijd. We kunnen de chauffeur nog net overhalen om een paar minuten op ons te wachten terwijl we ons ontbijt kopen. Het wordt pomelo en iets dat lijkt op sandwiches want de reis duurt wel vijf uur. De bus heeft airco en heel ruime zetels. We veranderen wel vier keer van plaats om de plaats te vinden waar het het minst sjokkelt. In de sandwiches blijkt iets gek te zitten (ik heb het zelf wel niet geproefd). Onderweg kopen we nog een blikje icetea, krijgen we politiecontrole en zien we snelle wagens voorbijflitsen. Met wat dutjes erbij komen we voor we het weten dan ook aan in Sukothai. We zien door de raampjes van de bus tempels tevoorschijn komen en plots ziet Marieke ook de naam van ons hotel staan. We doen dan maar teken dat we eruit willen. Het is ondertussen kwart na twee en we wandelen naar Vitoon Guesthouse. We mogen zelfs kiezen of we één groot bed of twee kleine willen. Sukothai We gaan voor het groot. Dan huren we voor 20 frank een fiets voor de rest van de dag en fietsen naar het park. We hebben wel wat problemen met het links fietsen, maar voor de rest is het aangenaam. Ik breek echter bijna m’n voeten om geen boete te krijgen om op het gras te lopen. Ook denk ik weer dat ik een slang hoor als ik op weg ben naar een mooie boom om een foto te trekken. Als vieruurtje eten we een ijsje en lekkere koekjes.Sommige tempels liggen wel ver, we hebben een mooi uitzicht over de bergen als we de zerogate voorbijgaan. Bijna laat ik m’n fietssleuteltje vallen door de spleten van een bruggetje. De kuddes staan tussen de tempel te grazen en we zien de eerste boeddha met een kleedje aan. We hebben al verschillende kaartjes gezien en gaan op zoek naar een reuzehand. Helaas kunnen we er niet bij. Op de terugweg zien we nog een mooie tempel met olifantenhoofden. In het hotel nemen we een jetstreamdouche. Dan gaan we op zoek naar frietjes. Eerst passeren we nog langs de apotheek voor een zalfje voor Marieke haar gezicht. We eten een zalige salade, croque monsieur en frietjes en watermeloensap. Ook krijgen we nog maar eens aandacht van een Thaise man met kind. In het historisch centrum is ’s avonds vrij weinig te zien dus we lezen in ons bed het boekje ‘Good house keeping’. Bed is veel gezegd, we slapen op een heuse ‘mitebuster’. Geen mijten, wel een mierenautostrade, geen deken en eigenlijk ook geen matras.

3 september: Phitsanulok
Toch slapen we goed. Alleen beginnen de hanen al om vijf uur te kraaien. Nadat we uitgelegd hebben dat we Marieke haar zalfje terug uit de ijskast willen, nemen we direct het busje naar nieuw Sukothai. We hoppen eruit in het busstation en hoppen in de bus voor Phitsanulok. We zitten vooraan en hebben soms toch wel schrik als de chauffeur weer eens voorbijsteekt terwijl er tegenliggers zijn. In Phitsanulok aangekomen zoeken we de weg naar het treinstation. Omdat we eigenlijk niet goed weten waar we aanbeland zijn, laten we ons overhalen om de taxi te nemen. Blijkt dat de eerste trein naar Ayuthaya pas om 2.20 vertrekt. Nog een drietal uurtjes wachten dus. We laten dus ons bagage achter en boeken ons treinticket al naar Ayuthaya en zelfs naar Surat Thani. Dan trekken we erop uit om de stad te verkennen. Eerst op zoek naar ontbijt. Op het plaatselijk groenten en fruitmarktje is het eerst een heel gedoe om iets te kopen dat al gesneden is. Uiteindelijk kopen we een hele ananas en twee rambutans om te proeven. Het blijken een soort lychees te zijn en vrij lekker, alleen blijft de pit soms aan het vruchtvlees kleven. In het supermarktje kopen we nog een yoghurtje. Daarna is het tijd om naar de bank te gaan om onze centjes bij te vullen. Omdat er in de Lonely Planet alleen een Wat vermeld staat en we al genoeg Wats hebben gezien, besluiten we om maar wat rond te dwarrelen. Bij de fotograaf kopen we een zwartwit filmpke. In’t station is ondertussen een voetbalmatch met Colina op TV. De icetea bekomt me daar niet zo goed. Uiteindelijk is het dan toch tijd en gaan we onze bagage oppikken. De politie is altijd heel behulpzaam voor ons en komen weeral vragen waar we naartoe moeten. Er is een kakkende baby op’t station. Het wordt een lange treinrit. Om de vijf minuten komen ze iets verkopen, zodat we toch nog wat leedvermaak hebben. We kunnen niet weerstaan aan de pomelo en de bananenkoekjes. Gelukkig hebben we wel heel veel plaats op de trein. Eindelijk zien we onze eerste vogels en het uitzicht is ook wel best mooi. Het levert ons dan ook een mooie foto op. Om half acht komen we uiteindelijk aan, het is dan ook al volop donker. We hebben ons hotel reeds in Bangkok geboekt, alleen moeten we het nu nog zien terug te vinden. We lopen er eerst voorbij omdat het blijkbaar van naam veranderd is maar dan komen we toch juist terecht. Het is een heel chique hotel, en dat hadden we ook wel verwacht voor 450 frank de man. We gaan eerst op zoek naar iets te beleven. We zitten precies niet in’t centrum dus we besluiten daar heen te trekken. ’t Enige probleem is dat het centrum aan de overkant van de rivier ligt en we die niet overdurven want er is een massa verkeer en precies geen voetpad ofzo. De mototaxi’s willen ons wel brengen, maar dat durven we toch niet zo goed, dan worden we gesplitst en wie weet waar brengen ze ons dan naar toe. De enigste oplossing is dan ook de tuktuk. Omdat we niet weten waar we heen willen zeggen we maar nightmarket, er is er overal wel ene. Alleen is deze niet zo groot. Ons avondeten bestaat uit een chickenburger van 12 fr, pizza voor Marieke en vieze chocola. Nu moeten we alleen nog terug. Een dame wil ons wel overzetten denken we, tot we door hebben dat ze in de donker met ons over heel de rivier wil varen. Daar bedanken we toch schoon voor. In ons hotel nemen we dan nog een heerlijk bad en genieten we van de airconditioning onder onze dekens.

4september:Ayuthaya
Het ontbijt zit bij in de prijs inbegrepen en daar profiteren we dan ook van. Spek, eitjes, toast met boter en confituur, vers fruit en fruitsap. Het toasten gaat traag, maar wel zo hevig dat de toast tot op de mat springt. De thee is te straf en de fruitsap smaakt naar Lysomycil. Ayuthaya - Wat Mahathat Twee Thaien vinden ons ‘so beauty’. Weer laten we onze bagage achter en gaan op zoek naar de overzetboot. Deze keer vaart hij wel en geraken we voor 2 B aan de overkant. Tegen de eerste tuktuk kunnen we nog nee zeggen, tegen de tweede al niet meer. Gelukkig blijkt achteraf. Samen met z’n vrouw gaan we op weg naar de eerste tempel in de roze tuktuk met geel dak en groene zetels. Nr 1 Wat Yai Chaya :Eindelijk zien we een reuzenboeddha met een kleed aan. We beklimmen de toren. Nr 2 Wat Panan Choeng: We betalen al vanuit de tuktuk. Er zit een grote boeddha binnen die ze aan het aankleden zijn. We denken dat je er een kleed voor hem kan kopen voor 140 B. Waar we zeker van zijn, is dat je ook bladgoud kan kopen om op de boeddha’s te kleven. Nr 3 Wat Mahathat: Het stenen hoofd in de boom is kleiner dan verwacht. We mogen ook geen foto’s trekken hoger dan hem. Ook mogen we ons kop niet hoger houden dan een boeddha zelfs zonder kop.Nr 4 De elephant kraal: Hier hebben ze leuke babyolifantjes die op hun poep gaan zitten als ze onder de douche moeten. Net een circus. Onze chauffeur is teleurgesteld dat we geen ritje maken, maar ja we hebben onze olifanten al gehad en moest het nu niet zo duur zijn hier. De olifanten pikken ondertussen het eten vanachter de olifantenbar weg. De stront gaat net zoals de babystront in het station in een poepzakje. Nr 5 Wat Phra Si Saphet: Eerst bezoeken we nog de zittende boeddha. Dan komen er drie mooie torentjes op een rijtje. Heel mooi. We doen nog een interviewke of twee met Thaise scholieren en wandelen rond de site. Een vitamelkje en dan terug de tuktuk in. Nr 6 is de gratis liggende boeddha. Net waar er niets te zien is, besluit de vrouw om effe te eten. Als ze ziet dat we willen vertrekken, schrokt ze haar eten binnen, maar uiteindelijk krijgt ze gewoon haar bordje mee. Ayuthaya-Wat Chai Watthanaram Nr 7 Wat Chai Watthanaram: Dit is een tempel in Cambodjaanse stijl en het wordt onze lieveling. Het duurt een tijdje voor we een leuke foto kunnen trekken omdat een groep Hollanders steeds ervoor loopt. Nr 8: Is een gewone tempel dus we gaan niet naar binnen. Wel groeit er een boom met z’n wortels mooi op een restant van een chedi. Nr 9 is een gekke witte tempel. In de hitte klimmen we toch naar de top. Nr 10 Wat Ratchaburana: er bevindt zich een muurschilderij diep in een van de ruïnes. Je moet er afdalen via een smal trapje. We komen een Schot en een Spanjaard tegen die ons verstaan omdat ze een tijdje in België gewoond hebben. Nu hebben we wel genoeg tempels gezien. ’t Is bovendien tijd om terug te gaan want we moeten onze trein halen. Gelukkig zet onze chauffeur ons af aan ons hotel. Hij is heel blij met het geld, precies of hij verwachtte dat we niet gingen betalen. We pikken onze bagage op en wandelen richting station. Het loket opent echter pas om tien voor drie. Dan kopen we nog maar een watermeloenshakesapke, hij is echter veel te zoet. Ondertussen klampt een vent ons aan met verkopertrucjes. Hij laat ons proeven van een soort lychee. Deze soort is nog lekkerder dan de vorige, we kopen dan ook de volle kilo. Het is maar een uurtje rijden met de trein, wel wordt er weer in onze decolleté gekeken door een gekke man met een zonnebril. De vereiste om conducteur of een ander beroep met uniform te mogen beoefenen is blijkbaar ook graatmager zijn. In Bangkok station gaan we helaas naar de KFC. ’t Is er vies drinken en Marieke voelt zich een bedrieger van de Thaise cultuur. Weeral komen we Hollanders tegen die deze keer richting Chiangmai trekken. Om zes uur wordt weer een hulde gebracht door uit volle borst het volkslied te zingen. We kopen nog wat water en koekjes om de nacht te overleven. Momenteel zitten we dus lekker gezellig in de trein met pintjes. We zijn trouwens ook verbrand en er is een vies toilet in het station. En!!!!!!!!!!!!!!! We hebben een hartje gekregen van de conducteur: ‘Oh my lady’.

5 september: Kho Phi Phi
We zitten ondertussen al in het jaar 46. Heb het even opgezocht en het blijkt het jaar 2546 volgens de Boeddhistische jaartelling te zijn. Deze keer slaap ik boven en het is daar inderdaad minder comfortabel. Veel licht en warmer, geen raam en minder plaats. Om 6.00 loopt de wekker af. Toch zijn we bij de laatsten die opstaan. In Surat Thani reserven eerst onze terugreis omdat de trein deze keer redelijk vol zat. Daarna worden we direct naar de bus gelokt. Ze vertrekt zogezegd om half acht. Jawadde, pas tegen half tien zijn we echt goed vertrokken. We hebben nog lang zomaar in’t midden van’t stad gestaan. Klanten lokken volgens mij. Er zit een stel Duitsers op de bus en 1 Australiër. De Duitser praat zelfs Thais. Tegen 12 uur komen we uiteindelijk aan in Krabi en worden we in een reisbureautje- restaurant gedropt. We eten er iets (noedels en nen burger) en leggen ons hotel vast.Tegen 1 uur komt het busje dat ons naar de pier zal brengen. Daar kunnen we weeral wachten, dat worden we stilaan beu. Eens op de boot maakt het alles goed. Zalig: zon, zee, appelblauwzeegroen water en een lekker windje. Anderhalf uurtje later komen we aan in Kho Phi Phi. We gaan naar onze bungalow en wandelen in twee minuten in onze bikini direct richting zee. Ondertussen maken we kennis met een Duits meisje dat helemaal alleen reist. De zee is gewoon heet. Dan hebben we ne keer water om in te zwemmen en dan is het nog geen eens afkoelend. Ik blijf er toch lekker in totdat ik doorweekt ben. Marieke probeert de zon te volgen wat hopeloos is. We gaan terug om te douchen en iets te eten zoeken. Deze keer wordt het een chique restaurant, spaghetti kost er wel 90 frank! We drinken een lekkere cocktail voor het dubbele geld van ons eten. We proberen het eiland te verkennen, maar aangenaam is iets anders in den donker, dus ver geraken we echter niet. Achteraf boeken we nog een snorkeltocht voor de volgende dag. We kiezen voor de longtailboot ipv de grote boot, veel gezelliger en bovendien nog goedkoper ook. Ook koop ik nog een lekker dessertje (pannekoeken met banaan en chocoladesaus) en houden we nog eens contact met het thuisfront.

6 september:Snorkeltocht
We staan al rond acht uur op om alles klaar te maken voor ons dagje snorkelen. Ik ontbijt weeral met bananenpannekoeken, Marieke wil het iets gezonderder en kiest voor een broodje met tonijn en kaas. We passen onze zwemvliezen, installeren ons in de boot, het eten wordt ingeladen en we vertrekken uiteindelijk toch met een beetje vertraging. We varen eerst langs de Viking Cave. Dit is een grot vol met vogelnestjes, maar we stappen er niet uit. In de grot zijn oude muurschilderingen die op vikingschepen lijken vandaar de naam van de grot. Eventjes verder gaan we voor de de eerste keer snorkelen in een ondiepe baai. Er zwemt een massa vissen en verschillende soorten; geel gestreepte, zeekomkommerss, blauwe fluovissen, grote bruinrode en vanalles en nog wat. snorkeltocht Kho Phi Phi Ik denk dat ik een haai zie, maar geraak zo in paniek dat ik het niet heb kunnen controleren. Weer varen we een eindje verder tot aan de Maya beach van de film ‘The Beach’. Je moet er zelfs 20 B betalen om op’t strand te mogen, helemaal uitgebuit. We verkennen het strand en volgen een paadje dat eindigt bij wat rotsen. In de rotsen zit echter een gat en daarachter ligt terug de zee. De zee is echter te wild zodat we ons niet door dat gat wagen. Op de terugweg doen we nog een sexy fotoshoot. Het strand is redelijk vuil, helemaal niet zoals in de film waar het strand precies ingesloten ligt, dat is dus helemaal niet waar. Dan varen we verder naar het Bamboo Island om te lunchen. Rijst en ananas. We gaan toch vooral voor de ananas. Daarna gaan we terug snorkelen, er zijn heel veel koralen en Marieke ziet nog een zeeslang. Dan gaat Marieke wat zonnen en ik zoek nog wat schelpjes. Dan gaan we opnieuw op weg, we stoppen om te snorkelen in volle zee maar het is nog niet heel diep. Weer zijn er een heleboel koralen die vol zee-egels zitten met blinkende oogjes en oranje mond. Maar de gids begint de vissen te voederen en ik zit er nog midden in. De vissen zwemmen recht naar en tegen mij. Ik heb het er toch niet helemaal mee. De laatste keer snorkelen we aan het sharkpoint. Marieke gaat niet meer mee, en ik heb het er toch ook geen 100% mee. Gelukkig (of spijtig) zien we toch geen haaien. Rond vier uur zijn we terug. We gaan naar onze bungalow, nemen een doucheke en smeren ons goed in met aftersun want we zijn goed verbrand. We doen een dutje tot zeven en gaan dan eten waar ze de film ‘the beach’ spelen. We eten een sandwich en spaghetti met lemon juice. We herkennen zelfs bepaalde plekjes, leuk. Dan nog effe internetten en dan slapen. Alleen …, ’t is zo donker dat we de weg naar onze bungalow al niet meer vinden, we willen dan maar binnendoor gaan maar dat blijkt niet zo simpel te zijn. We geraken gelukkig toch heelhuids in bed.

7 september: ko phi phi – Railay
We slapen wel tot tien uur, want vandaag is onze stranddag gepland. We staan op, trekken onze bikini aan, smeren ons goed in met zonnecrème en trekken naar het strand voor een ganse dag in de zon te bakken. We zijn nog geen half uur geïnstalleerd en het begint al te regenen. Kho Phi Phi Het houdt gewoon niet op. We schuilen in de winkeltjes, onbijten en beslissen om de boot al terug te nemen als we ons hotel nog kunnen afzeggen want dit eiland hebben we al helemaal gezien. Raar maar waar kunnen we onze bungalow nog afzeggen en krijgen we ons geld terug. We pakken snel onze bagage want het is al na de eigenlijke uitchecktijd en gaan naar de steiger waar we nog iets eten in een Italiaans restaurantje Amico. We gaan deze keer nog maar eens voor de bruschetta’s en een banana split. Rond twee uur vertrekt de boot terug naar Krabi. Onze bagage wordt langs voor binnen geduwd en we moeten met onze grote zak langs een smalle richel, evenwichtsoefeningen. Deze keer zitten we binnen want het giet nog steeds. Het is druk want blijkbaar wilt er een massa volk het eiland verlaten. Genieten van het uitzicht gaat moeilijk dus proberen we maar een dutje te doen. Dat gaat alleen heel moeilijk op harde stoelen en weinig plaats. Dus bestuderen we de mensen rondom ons maar. Voor ons zitten rijke Thaien (want dochtertje heeft zelfs eigen portefeuilleke) en links van ons een jonge papa. Ondertussen beslissen we om naar East-Railay te gaan. Marieke had iemand horen vertellen die een lagune had bezocht dat ze van kop tot teen onder de modder hing, dus wij gingen dan ook maar op zoek naar de lagune. Omdat er op de pier van Krabi slechts één vent (nen Duits trouwens) is die ook naar Railay wil, komt het ons vrij duur uit (120B). Railey Beach Met de longtailboot gaan we op weg. Het regent dat het giet en we moeten in the middle van nowhere uitstappen. We vallen bijna met pak en zak in de zee, maar hebben toch nog de moed om het optimistisch te zien en een foto of twee te trekken. En de Lonely planet heeft gelijk wat betreft het modderstrand. We schuilen nog effe onder het dak van een luxe-oord. Effe proberen hoeveel zo’n ding kost, nee toch maar niet. Ze verwijzen ons naar Diamond Cave Resort, even verderop, 300 B inclusief zwembad. Railay is trouwens een strand voor de kust van Krabi (hoewel het ons meer een eiland leek, maar dat is blijkbaar niet), het staat vooral bekend voor de vele rotsklimmers. We gaan direct op weg dan maar naar het zwembad, het regent toch maar. Zalig, zwemmen met zicht op zee. Daarna is’t toevallig nog de match Henin-Clijsters op TV. Henin wint, bij een vieze milkshake trouwens. We wandeling langs de kraampjes waar ik een Thaise broek koop. We zien ook nog verse haai op de barbecue, maar gaan toch gewoon voor spaghetti en chickenburger. Ondertussen is’t Phonebooth en Terminator op TV, en wij zitten net voor’t scherm, iedereen kijkt naar ons. We kruipen vroeg in bed, eerst nog spurten door de regen naar ons bungalowke en m’n broek passen natuurlijk, zalig.

8 september: Lagoon-Krabi-Khao Sok
We staan vroeg op om naar de lagune te gaan, want onze boot vertrekt al iets na de middag. ’t Is helaas nog altijd bewolkt. We laten ons bagage achter bij de balie en gaan op zoek naar de lagune. We wandelen, en wandelen, passeren een bordje, langs druipstenengrotteke en ineens zitten we al aan de andere kant Phra Nang Beach. Hier is er een grotteke dat aanbeden wordt met grote penissen. Omdat de broek die ik de dag ervoren gekocht had zo goed zat, laat ik me een andere aansmeren. Marieke koopt wat armbandjes. Ondertussen begint het weeral te stortregenen. We vragen de weg nog eens naar de lagune en blijkbaar moeten we terug van waar we gekomen zijn. Het padje blijkt gewoon een rots te zijn. Princess lagoon Railey Een koppel komt juist terug en vertelt ons dat het toch wel heel moeilijk is, maar we wagen het er toch op. Het eerste stuk is goed doenbaar. Het is al wel modderig maar we vragen ons af waar het steil stuk is. Als we afdalen en een grote boom tegenkomen is er ontgoocheling. Is dit de lagune? Maar blijkbaar gaat het nog verder. En recht naar beneden deze keer. We geraken er heelhuids af, met de schrik in ons benen. Maar als het dan begint te stortregenen proberen we zo goed als mogelijk te schuilen. Het padje verandert in een rode wildwaterrivier. Ondertussen zijn wij ook zo goed als helemaal rood gekleurd. De lagune verandert van helblauw naar oranje. We vrezen nooit meer terug te raken, maar gelukkig stopt het uiteindelijk toch met regenen. We besluiten wijs om maar terug te gaan ipv nog verder naar beneden te gaan. Het lukt perfect. De moed zit er terug in en we trekken nog een fotootje bij de reuzeboom met plankwortels. Terwijl Marieke een foto wil trekken, doe ik moeite om nog te lachen want naast mij zit een slang op de boom. We vliegen uit schrik voor de slangen naar beneden. Omdat ik sneller wil zijn dan mijn benen, schuif ik uit. En natuurlijk net de boom die ik vastgrijp is een boom met dorens. Men hand vol snedes. En nu de adrenaline in mijn bloed zit wil ik nog sneller zijn en doe zelfs een hele slingerzwaai aan het touw dat er hangt, en ik bots met m’n hoofd knal tegen de rotsen. Weeral bloed, maar voor de rest geraken we nog heel beneden. We gaan terug naar de zee om ons te wassen. Eerst koopt Marieke nog een armband. De zee is zalig met de golven. Alleen krijgen we onze kleren toch niet erg proper. Daarna ontbijten we op het strand met ananas en bananencake, mmm, lekker. Dan gaan we terug richting hotel, nadat we nog naar de rotsklimmers gekeken hebben. We nemen nog een duik in het zwembad om het zout van ons af te spoelen. Weer stortregent het, maar toch doen we een poging om droge kleren aan te trekken. We nemen een snelle lunch, maar ze duurt zolang dat we maar net op tijd komen voor onze boot. Weer vertrekt deze in het midden van de zee en vallen we bijna in’t water. In Krabi aangekomen brengt een minivan ons naar Mermaid Tour. Daar boeken we een bungalow in Khao sok voor 200B en om vier uur komt een andere minivan ons oppikken. We mogen met z’n tweetjes voorin, soms best wel akelig met die Thaise rijstijl. We mogen zelfs eens aan z’n fleske snuiven. We worden ergens gedropt en opgepikt door een Australiër Spike met z’n pickup. We zingen uit volle borst z’n cassetteke van Tracy Chapman mee. Onderweg stoppen we nog om bescherming te zoeken om over onze bagage te leggen zodat ze niet nat wordt. Op die paar minuten slaagt Marieke er zelfs in voor 200 B een jeansbroek te kopen op de lokale markt. We vertrekken verder met Spike en z’n biertje naar ’t nationaal park. We komen aan bij de bamboehutjes. ’t Is gezellig, alleen het groot licht werkt niet. We eten maar ter plaatse in het Freedom Resort, vieze spaghetti en kip met cashewnoten. Ondertussen is het Fearfactor op Tv, de eetlust wordt ons belemmerd als we zien hoe ze koeieneuzen en ruggegraten moeten opeten. De dagtrips blijken erg duur te zijn (1000B zonder inkom dan nog wel). We kunnen echter niet veel anders doen, want op ons eentje door het regenwoud trekken zien we ook zo direct niet zitten. Zeker niet met onze schrik voor slangen. Stilaan krijgen we door dat Spike toch niet echt te vertrouwen is. We gaan dan maar slapen onder een vochtige deken, ja in het regenwoud is het altijd vochtig.

9september: Khao Sok
We staan op om acht uur voor een ontbijt met cornflakes en toast. Rond negen uur vertrekken we. We zijn met z’n zes, een Hollands koppel en een Engels koppel. Eerst maken we een lange rit naar het meer. Onderweg stoppen we aan een winkeltje om een pillamp te kopen om de grot te verkennen. Als we in de longtailboot op het groot stuwmeer zitten met de Ratchaprapadam, begint het al direct te regenen. Het is wel een reuzegroot meer met grijze wolken en mist in de bergen. Het water stijgt soms blijkbaar heel hard wat te zien is aan de rotsen. stuwmeer Ratchaprapadam We stoppen voor de lunch aan de drijvende hutjes waar we ook een duik in het meer nemen. Het water is zalig warm en we geraken maar amper terug aan wal. Aan de overkant van het meer zitten twee aapjes op een bamboestokje. De lunch bestaat weeral eens uit rijst met kip en ananas en rambutans. De tocht naar de grot gaat blijkbaar niet door omdat er teveel water in de grot staat, dus de planning verandert naar een waterval. We dachten van langs de waterval te klimmen, maar nee hoor, we gaan gewoon door de waterval in’t midden van de jungle. En wij met onze schrik van slangen, en onze sandalen aan. Gelukkig zien we er geen. We gaan niet tot boven omdat het weeral begint te regenen en we anders niet meer beneden geraken. Het blijft maar regenen en we zijn zeiknat en ’t is ijskoud in de boot met die wind. We stoppen nog ergens waar we nog wat zwemmen en het water lijkt deze keer wel warmer. Toppunt is dat onze gids ‘Tigerman’ zwemt met z’n zwemvest aan. We eten nog lekkere chips en kruipen terug in de regen in de boot. Als we dan aankomen aan de rand van het meer blijkt dat we nog vanachter in de truck terug moeten ook terwijl het regent en het best nog een eindje rijden is. We zijn nog natter dan nat. En nog erger is dan, dat als we aankomen in ons hutje blijkt dat er geen electriciteit is. Gelukkig krijgen we wel een kaars en een aansteker. Dan douchen we maar niet, we zijn toch al nat genoeg geweest. Wel doen we alletwee een zalige lange broek aan. We eten terug gewoon bij ons hotel, omdat de straat vrij donker is en er eigenlijk niks te zien is. Weeral spaghetti en kokoskip. We besluiten de volgende dag de nachtferry te nemen en eerst nog een stapje in de jungle te zetten. Ondertussen hebben we ook het lekkere mangosap ontdekt.

10 september: Khao sok- Kho Phanghan
We staan weeral om acht uur op. We ontbijten met muesli-yoghurt-fruit en een fruitschotel. Als onze gids aankomt, wandelen we naar de ingang van het nationaal park samen met het Nederlands koppel van de vorige dag. We komen al een reptiel tegen in het midden van de weg, maar dat zal achteraf het spectaculairste wezen blijken. Aan de ingang hangen een heleboel artikels over bloedzuigers maar sandalen waren wel goed volgens Spike. Die had ons trouwens ook niet verteld dat we maar een halve dag kregen. We wandelen in het park richting waterval. Onderweg zien we reuzegrote vlinders. Maar één probleem, in het begin van de wandeling breekt m’n sandaal. Toch ga ik zo verder. We ploeteren over gladde stenen en zien een babyslang. Iedereen heeft ook bloedzuigers behalve Marieke, bij Taco zit er zelfs één onder z’n teennagel. De gids heeft het idiote idee om op een stel spekgladde stenen te gaan zitten waar we ons leven voor wagen, en schrik met die slangen. Op de terugweg zien we hoe ze zo’n hutje van bamboe waar wij in slapen maken. Khao Sok Marieke mag zelfs helpen voor de foto. In het winkeltje kopen we pizzacrackers en WC-papier. En nee, ’t is geen 5 maar 7 frank voor ne rol. Deze keer is de lunch met garnalen in plaats van met kip. Daarna nemen we nog moeizaam een doucheke. Met een emmer water, of beter gezegd met het potteke van de WC. Daarna wordt het wachten want Spike heeft precies niet veel zin. Bovendien gaat het regenen en is er alleen de openluchttruck. Om half drie vertrekken we naar het viewpoint. We springen net op tijd onder het afdakje voor de regen nadat we eerst nog een kale Aussi hebben opgepikt. Met zicht op het regenwoud, en de klotsende regen op het dak, proeven we van een onrijpe guave. Als het gedaan is met regenen gaan we nog naar de waterval en terug al rechtstaand in de truck om geen natte poep te krijgen. We zijn maar net op tijd terug voor de bus die trouwens iets te vroeg is (50B). Spike zei dat het met de openbare bus zeker drie uren rijden was naar Surat thani (waarschijnlijk om ons zo’n dure privébus aan te raden), maar na een dikke twee uur zijn we er al. We stappen uit en worden direct gelokt door verschillende reisbureaus. De Hollanders informeren daar. Wij gaan op zoek naar iets om te eten en de pier. Onderweg komen we een plaatselijke markt tegen. Zalig. We laten de Pizza Company links liggen en proeven van de lokale Thaise lekkernijen. Deegbol aan een stokje (5B), in het midden zit iets rood en ondefinieerbaars dat we niet opeten. Voor de rest is het heel smakelijk, precies een smoutebol maar droger. De volgende aankoop is een kipsateetje met currykokossaus voor 2B. Dan de kokoskoekjes, iets pannekoekachtigs met kokosmelkeiwit erin en dan dichtgeplakt (10B). Deze zijn heel lekker en vullen enorm. We kopen ook nog een zakje kruissmoutebollen voor 5B. De kakkerlakken, wormen en sprinkhanen lopen we echter gewoon voorbij. Dan gaan we op zoek naar de pier en informeren er voor een ticket voor de nachtferry. Eerst passeren we langs het toeristenkantoor. Ze zijn er niet erg behulpzaam maar we gaan wel lekker naar het toilet en laten er onze bagage nog achter voor een uur. Ko Tao is 500B, Ko Phangan 200B dus dat wordt het. Aan de pier staan terrasjes en wordt er blijkbaar ook nog een film gespeeld. Marieke koopt er een ananas en in de 7-11 kopen we nog twee zakken chips. Toen we op zoek waren naar een internetlocatie kwamen we het Duits meisje van op Ko Phi Phi weer tegen. We gaan met haar terug langs de ferry’s voor een ticket. Daarna halen we onze bagage en leggen ze al op de boot hoewel in de Lonely Planet stond dat er wel veel gestolen werd. We wagen het er toch op. Dan gaan we op zoek naar een internetplaats. Marieke koopt nog snel drie Adidas-tshirts op het marktje. Na het een paar keer gevraagd te hebben, komen we uiteindelijk toch bij een internetcafé. Na het thuisfront op de hoogte gebracht te hebben, gaan we verder onze tijd verdoen tot de boot vertrekt. In een groot shopping centrum waar Marieke een bh koopt die bij haar onderbroek past, worden we nog bijna in de winkel opgesloten omdat die sloot. Alleen was er nog een massa volk, allemaal personeel blijkbaar. Dan wandelen we terug naar de pier over het marktje. Eerst koop ik een pomelo. Dan komen we een rare vent tegen, eerst ben ik nog vriendelijk en laat ik hem van mijn pomelo proeven. Maar we willen er vanaf en hij blijft ons maar volgen. We proberen het meisje van de tshirt-stand wijs te maken dat we die man kwijt willen, maar ze verstaat ons niet. Dan willen we maar een tuktuk nemen om hem van ons af te schudden, maar die begrijpen ons ook niet. Door al de venten die toen rond ons stonden, is die gekke echter wel weggegaan. En die mannen maar lachen, ze hadden eindelijk door wat wij bedoelden. Dan zijn we maar naar de boot gespurt, de schrik zat nog in ons lijf. We merken aan de bagage in de boot dat de Hollanders er ook zijn. Het reisbureau had hen trouwens iets wijsgemaakt. We poetsen ons tanden uit het raam van de boot. Hilarisch en best wel moeilijk om je eigen niet onder te spugen met wind tegen. Het ruikt er naar wierook en de kapitein offert bloemen voor het goed verloop van de overtocht. Om 11 vertrok de boot geloof ik. We slapen nog vrij goed op de matjes want we hebben veel plaats want er is niet veel volk.

11 september: Kho phangan
We komen precies aan in het midden van de nacht. Het is echter al vijf uur. We hebben niet veel zin om op te staan want het is nog donker, maar we moeten blijkbaar.Op de pier staan de tuktuks ons al op te wachten. Doordat we zo snel uit de boot moesten, hebben we eigenlijk nog geen idee waar we heen willen, dus stappen we maar in een of andere tuktuk. Achteraf toch niet zo’n goed idee. Want het is die dag Full moon party. Dat wisten we wel, maar hadden er eigenlijk niet meer aangedacht. Dus voor we het goed beseften waren we op weg naar het zuidoosten naar Hat Rin. De party is er nog aan de volle gang. We staan daar echter met onze bagage in het midden van die massa mensen. Na wat gedool neemt een vrouw ons mee naar een kamer, het blijkt echter een vieze hut en wij bedanken vriendelijk. Dan gaan we maar ontbijten, ’t is toch al half zeven. Tussen de zatte mensen eten wij een yoghurtje en een spiegelei. We proberen daarna een ander strand op te geraken maar daar stinkt het ongelooflijk naar pis. We volgen dan maar een pijltje naar nog een ander strand. We komen uit bij Coco Hut Resort. Daar horen we achter een vrije kamer. De mens is heel vriendelijk en belooft ons later op de ochtend een kamer voor 400B, maar we mogen wel onze rugzakken laten staan en krijgen handdoeken voor op het privé-strand. Daar proberen we nog wat te slapen, maar het is redelijk fris in onze bikini. Om half elf kunnen we dan op onze kamer. Heel netjes, de badkamer is wel in een aparte blok. We doen nog zalig een dutje. Om twee uur worden we pas wakker. We gaan op zoek naar een strand met een zee waar we in kunnen zwemmen want hier bij onze bungalows is het water te ondiep. We proberen eerst via een brug over de rotsen naar de andere kant te raken. Het lukt niet en we zien een lange, dunne groene slang. We keren terug en gaan naar het strand van het feest. Een eindje verderop is het al schoongemaakt en er liggen al terug mensen. Wij gaan erbij liggen. Er is niet veel zon maar een heerlijk temperatuurtje. Ik ga in de zee zwemmen, maar der prikt altijd iets. Later hebben ze mij verteld dat dat geprik van een soort kwalletjes afkomstig zou zijn, ik verbeeldde me dus niets. Om half vijf regent het echter weeral. We schuilen in Haadrin Resort bij de meneer met het foldertje van de boottocht waar we 10% korting op krijgen, maar we beslissen pas morgen. We eten een vieruurtje met milkshake en fruitsla en schrijven ons verslag nog eens verder. Daarna gaan we de winkeltjes doen en eten we een chickenburger van de 7-11. We besluiten om die avond kaas en wijnavond te houden dus we starten een zoektocht naar de goedkoopste fles rode wijn en een zak kaaschips. We hebben wel een fles gevonden, maar goedkoop is iets anders. Ook koop ik me een eucalyptussnuiver waar alle Thaien aan verslaafd zijn. We gaan naar terug naar ons hutje, douchen ons en waaien lekker uit in de schommelstoel op het strand samen met ons flesje. We schommelen nog wat en daarna zien we al liggend in het café naar een stukje van de ‘American wedding’.

12 september: Kho Phangan- Kho Samui
We staan op rond negen en ontbijten met een sandwichke en ananas. We laten ons vliegtuigticket confirmeren want dat moest blijkbaar ook nog en kopen een ticketje voor de boot naar Kho Samui. We zijn van plan om een waterval te bezoeken maar de boot kost stukken van mensen en voor de auto hebben we geen tijd meer omdat onze boot reeds geboekt is om 2.30. Dan maken we maar met de taxi een ritje naar Thongsala. Veel is er echter niet te zien. We komen we het stel Hollanders weer tegen. Ook proeven we van die heel grote vrucht met stekels, de durian. Iemand die er net voor ons ééntje koopt, vindt het ‘the best fruit on the planet’. We vinden het toch maar iets raar en krijgen zelfs ons stukje niet op. Marieke koopt nog twee hemdjes en als we terug in Haadrin zijn kopen we nog Thaise broeken (twee lange en twee korte). Dan gaan we op weg naar de pier waar we nog een ijsje eten en onze Duitse boek die we in Kho Phi Phi op onze kamer vonden, proberen te swappen. Ze willen echter niet ruilen. Ook komen we het Duitse meisje weeral tegen, we hadden ze vanuit de taxi ook al gezien. De boot wiggelt heel hard en onderweg beslissen we waar we naartoe willen. Volgens de Lonely Planet heeft Chaweng een lang strand dus daar gaan we voor. We stappen met de anderen uit bij hun hotel. Dat heeft wel een mooi zwembad maar is ons veel te duur. Dan de LP maar terug boven halen en volgen tot Lucky Mother bungalow. Het hutjestype blijkt vrij primitief (matras op de grond) dus we kiezen voor de kleine kamer van 325 B. We gaan eerst zwemmen maar ook hier is de zee blijkbaar niet zo diep en er zit veel wier ofzo in. We nemen een vieruurtje met lookbroodjes. Een stel Israëli proberen ons te versieren. Die ene (Effi oftewel Mike) had in de zee al een gesprek met mij aangeknoopt. We laten een gekkotatoo zetten en de Israëli brengt zijn vriendjes mee om ons te versieren maar dat lukt toch niet. We slaan de douche over want onze tatoo moet nog drogen. Dan gaan we maar shoppen in de reusachtige winkelstraat en naar de Pizzahut voor een zalige WC. Terug bij onze bungalow drinken we per ongeluk nog ne gin-tonic op ’t strand. We liggen laat in bed.

13 september: Kho Samui
We zijn laat uit bed want we hebben toch geen echte plannen. We ontbijten in de straat achter het strand met m &m’s, snickers en in een typisch ontbijtrestaurantje en nemen de songthaew naar een waterval. Het is blijkbaar toch nog een eindje rijden, maar zo zien we de rest van het eiland ook eens. We stappen uit bij het bordje waterval en moeten dan nog een stukje wandelen. Een lastige vent wil ons echter persé meepakken met z’n brommer, maar wij blijven pertinent weigeren. Hij beweerde dat we alleen de waterval niet zouden vinden, maar toch proberen we het. We komen nog een olifantenkamp tegen en een krokodillenshow. We wandelen naar een waterval, maar die is niet echt indrukwekkend, blijkbaar moeten we nog hoger. Een andere Thai gaat zomaar mee met ons dus we laten hem maar begaan. Onderweg een tussenstop voor een foto en eens we boven zijn kunnen we zalig zwemmen onder het watervalletje. Zalig koud maar toch wel eng tussen al die rotsen. Ik doe nog wat acrobatie om echt onder de waterval te raken. Op de terugweg naar beneden drinken en eten we nog verse kokosnoot. Mmm. Ook heeft het fototoestel van Marieke het blijkbaar begeven. We aaien de olifanten nog en rijden terug richting Chaweng. Daar gaan we zwemmen op een ander stukje strand waar het dieper is.Onderweg eten we nog een bananenpannenkoek en een hele ananas die heel mooi wordt uitgesneden. We krijgen er zelfs twee bananen gratis bij. Na de douche en de scheerbeurt gaan we weer shoppen en eten want veel meer is hier niet te doen. We eten iets in een Italiaansachtig restaurantje. We willen terug over het strand maar dat lukt niet zomaar, dan maar iets gaan drinken in Club Déja Vu voor een zalige WC. ’s Nachts worden we nog verscheidene keren wakker van vuurwerk.

14 september: Kho Samui-Surat Thani
We zijn weeral pas om 10 uur uit ons bed. Tegen 11 uur checken we uit en gaan we ontbijten in de bar naast ons nl Nam bar. Het is een rare ober, maar we ontbijten toch lekker met muësli, vers fruit, honing, yoghurt en verse fruitsapkes. Eindelijk schijnt de zon terug. Daar wachten we al dagen op, alleen is het nu effe veel te heet. Zweten, afspoelen in de zee, en terug zweten. We nemen de Songthaew naar de pier waar de boot terug vertrekt. Dit duurt echter langer dan we dachten. We zijn maar net op tijd voor onze boot (13.30). ‘t Zonnetje schijnt nog altijd. Sebiet verbranden we nog want we liggen op het dek. De boottocht duurt ook lang. Rond vijf uur komen we aan in Surat. De bus staat er al op ons te wachten. We nemen die maar want we zijn ergens anders uitgekomen dan we vertrokken waren. De bus dropt ons aan het station waar we onze bagage achterlaten. We moeten al 10 B extra betalen voor al onze gekochte spulletjes en ze kleven het etiket met lijm op onze zakken. Dan gaan we op zoek naar de nightmarket. Het duurt even voor we ze vinden, maar het is weeral de moeite waard. Zakken, visballetjes, loempia, wafels met aardbeienconfituur, saté. En tot slot nog twee ananassen op het bankje voor het restaurant want we moeten naar de WC. We drinken daar ook nog iets om onze tijd te verdoen. In het station maken we kennis met een handtastelijke vent van’t leger. De gast die in Kho Samui een T-shirt voor Marieke heeft gepast is er ook. De bedden liggen al klaar als we instappen. We tossen voor het goede bed. Ik verlies, dus ik lig boven. We eten onze ananas verder op en gaan dan noodgedwongen ook maar slapen.

15 september: Bangkok
De aankomst is gepland rond acht uur, maar ’t wordt een uurtje later. We nemen de bus 53 richting Khao San. Ergens in een straatje nemen we een kamer met een badkamer. Dan gaan we shoppen. De kraampjes in Khao San komen pas ’s avonds dus we gaan eerst naar de shoppingcenters. Onderweg kopen we sokken en ik ergens nog een BH. Omdat er eigenlijk toch niet veel te beleven is, gaan we maar naar de dierentuin met de tuktuk. Eigenlijk voor niks want de chauffeur wil ons weer kleren laten kopen maar deze keer mogen we zelfs niet binnen. Uit medelijden geven we hem toch 20B. In de zoo zoeken we het toilet op maar we hebben een probleem met de WC-papier automaat. Als dat eindelijk is opgelost, krijg je blijkbaar maar 6 velletjes voor 2 B. (WC-papier, Wc-papier, 7 frank voor ne rol, ’t is niet duur, ’t is niet duur, t’is voor uwen hol). Ondertussen stortregent het weeral. Gelukkig maar eventjes. We gaan eerst langs de vogels en de nijlpaarden. Vervolgens de beren, de leeuw die brult, de apen met baby’s, slangen, schildpadden en albinokikkers. Nog een lekkere chocoladetaart in de 7-11. Ook nog een albinohertje en grote olifanten. Als ik dan naar de WC moet, geef ik toch wel vier B uit en ga noodgedwongen op de vententoilet want ze zijn aan het kuisen. We proberen terug thuis te geraken met de bus, maar dat lukt ons niet goed. Ofwel komen er geen ofwel rijden ze ons voorbij. Uiteindelijk dan maar de tuktuk genomen. De politieagent neemt nog een foto van ons.

In Khao san eten we eerst een lekkere pita en falafel en doen we daarna de kraampjes. Daar vertellen ze ons iets over een grotere nightmarket. Wij gaan daarheen en ‘t is nog goedkoper. Er lopen dan ook alleen maar Thaien. Hier vinden we dan toch nog poemaschoenen en allerlei andere souveniertjes. Omdat m’n geld toch op moet koop ik een rugzak van de Northface, nep weliswaar. ’t Is al laat als we in Khao San aankomen en we moeten nog internetten en ons hotel terug vinden. Dat laatste lukt gelukkig nog redelijk.

16 september: Bangkok-Schiphol
De nacht was kort, want we zijn al vroeg uit de veren. We regelen de bus naar het vliegveld en ontbijten met een stukje fruit. Eerst proberen we de bus naar het MBK center te nemen, maar we weten helemaal niet welke daarnaar toe rijdt. We stappen dus maar willekeurig ergens in en willekeurig ergens uit. We zitten toch al wat dichter maar nemen toch verder de tuktuk naar het MBKcenter. ’t Is nog niet open dus we bezien de omgeving en eten nog een stukje fruit. Binnen kopen we nog wat souveniertjes. Op de terugweg kopen we op de plaatselijke markt nog een zak rambutans, die andere lekker lychees vinden we niet meer terug. We nemen de bus terug naar Khao San en lunchen daar nog in de straat van ons hotel met een sandwichke en een watermeloensapje. We halen onze bagage op en gaan richting reisbureau waar we onze bus geregeld hebben. Nog eventjes wachten en we kunnen vertrekken. De chauffeur rijdt natuurlijk weer roekeloos. Gek maar toch hebben we geen enkel accident gezien op onze hele reis. In de vlieghaven worden we al bijna teruggestuurd omdat we langs de verkeerde kant komen. Marieke laat zelfs twee keer haar bagage checken omdat ze iets vergeten was er in te proppen. We kunnen direct naar onze vlieger. Snel geven we onze laatste centjes uit : met de briefjes wordt het een flesje Thaise Rum en omdat we geen hele durian meekregen, duriansnoepjes voor mij. Met de overgebleven muntjes kunnen we nog net een doosje koekjes kopen. Eventjes vliegen en overstappen in Hongkong vanwaar uit we nog een mailtje versturen. We doen nog een dansje op de roltrap en kunnen weeral boarden. We slapen al voor het vliegtuig opstijgt. We zien dus geen enkele film. Drie middagmalen later zitten we alweer in Schiphol.

17 september: Schiphol-Turnhout
Alles loopt weeral gesmeerd, we kunnen vlot uitchecken en we hebben direct verbinding met de trein. De mensen kijken raar, want we moeten onze hoeveelheid rambutans nog verdelen. Nog een paar uurtjes op de trein met twee overstapjes en we zitten weeral in onze thuishaven waar ze ons helaas niet op het perron staan op te wachten. Het was een zeer geslaagde reis.

Travelling is a lifestyle!

Not a hobby...

Geef een antwoord Reactie annuleren