Malawi

19 september: Zaventem-Parijs-Adis Abeba

15u30. Klaar en ingepakt… In plaats van me nog een uur af te vragen of ik wel niets vergeten ben, besluit ik de trein maar een uurtje vroeger te nemen. We zullen in de luchthaven wel wat sightseeing doen.

Ik geniet er buiten op een bankje van het zonnetje tot het stilaan tijd wordt om me naar onze afspraakplaats de Délifrance te begeven. Stijn en Katrien zijn al aanwezig en niet veel later druppelen ook de andere reizigers binnen… We zullen met negen personen vliegen, eentje heeft er afgehaakt en eentje zit al in Malawi. We verdelen eerst nog wat spullen die we voor het project in Sitima meehebben, en daarna verloopt het inchecken vlot – al vertelt de bediende dat er bij aankomst blijkbaar wel een visum gekocht moet worden. Dat is nieuw voor ons, maar we zullen wel zien.

We gaan eerst nog iets drinken -aan luchthaventarieven- voor we door de veiligheidscontrole moeten. Ik piep natuurlijk weer en word grondig gefouilleerd maar mag nadien rustig mijn tocht verder zetten. Nog een plaspauze en we kunnen aan boord… Ik krijg een zitje aan de nooduitgang toegewezen. Veel beenruimte, maar helaas geen gezelschap van reisgenoten. Ik leer nog wel dat de schuifaf aan de nooduitgang speciaal opgezet moet worden…

We vertrekken snel en krijgen al direct een knabbeltje. We zijn nog niet boven in de lucht of we moeten alweer dalen in Parijs. Terwijl wij een uur in het vliegtuig moeten blijven zitten, komen er uiteindelijk toch nog passagiers bij. Nu kan de echte vlucht beginnen. Eerst krijgen we nog avondeten (chicken) en een filmpje. Slapen lukt maar moeizaam want je kan de zetels niet echt plat leggen. Het lijkt dan ook midden in de nacht, als het licht terug aangaat voor een verfrissingsdoekje en even later ook een sandwich.

 

20 september: Adis Abeba- Lubumbashi

Stipt op tijd arriveren we in het groene Adis Abeba waar we moeten overstappen. De 3 uur overstaptijd brengen we door met een dutje en een spelletje JungleSpeed waarbij we direct al wat beziens hebben.

Deze keer brengt het busje ons naar de tarmac en stijgen we op tot Lubumbashi deze keer. Daar ziet de tarmac er maar versleten uit, vol barsten en scheuren… Er stappen opnieuw passagiers uit en in, en nog een laatste keer opstijgen en om 14u20 zijn we in Lilongwe.

De luchthaven ziet er mooi verzorgd uit, in tegenstelling tot wat ik had verwacht. Er is wel slechts één vliegtuig te bespeuren op heel het vliegveld, en dat is het onze. Hierdoor staat onze bagage al klaar in de hal, als we er aankomen. We testen al direct onze onderhandelingstechnieken uit voor de wisselkoers (1€=202 kwacha). Het is nog even spannend wat de douane gaat denken van een rugzak vol parfum voor de vrouwen in Sitima, maar die rugzak moet gelukkig niet open…

De mensen van Warm Heart Travels staan ons al op te wachten om ons naar Mabuya camp te brengen. We zijn het vliegveld nog niet af, of we krijgen al te maken met de corrupte politie… Ze zien een busje vol blanken en ze beweren dat we niet in orde zijn, waardoor we pas mogen vertrekken als we een ‘boete’ betalen…
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-CnRgipWsXPY/VexMgxZAnRI/AAAAAAAAGOc/v6A0uyFinco/s144-o/171561034420442.jpg” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/Malawi2010#6191407713625349394″ caption=”” type=”image” alt=”171561034420442.jpg” image_size=”720×540″ ]

We stoppen bij het herdenkingsmonument van de slachtoffers van de wereldoorlog. Ondertussen leren we dat Lilongwe onderverdeeld is in genummerde area’s. De oudste wijk is area no 1, enz.. Slapen doen we in mabuya lodge in een dorm. Er is een zwembad waar we al direct gebruik van maken, Zalig… Dineren doen we in het gezellige restaurantje met vegetable stew. ’s Avonds spelen we nog weervolven en Junglespeed bij een drankje op het terras. Slapen doen we zalig.

 

21 september: Lilongwe-Dedza

Ik ben al vroeg wakker en nestel mij in de strandstoel aan de rand van het zwembad met mijn notitieboekje tot het tijd is voor het ontbijt. Ondertussen spot ik een ‘sunbird’ vogel… Na het ontbijt komt er iemand van de zwarte markt om ons geld te wisselen. Het resultaat is een rugzakje vol met briefjes. 500.000 kwacha.

In Lilongwe gaan we eerst nog tanken met ons busje. De benzine is niet echt goedkoop. (250 kwacha per liter). Nog een tussenstop in het kantoor van Wilderness Safari om onze overnachtingen in het Nyika Nationaal park te boeken en we kunnen vertrekken richting Dedza. De raampjes in ons busje staan wel juist verkeerd. Ofwel te hoog, ofwel te laag, daar zullen we de volgende dagen nog op vloeken…
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-tyMIx-WdE1Q/VexMhA0QFbI/AAAAAAAAGPE/BYitTJlRsZQ/s144-o/2501561232105384.jpg” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/Malawi2010#6191407717766141362″ caption=”” type=”image” alt=”2501561232105384.jpg” image_size=”720×540″ ]

In Dedza aangekomen, gaan we direct naar de Panjira lodge, waar we tijdens een frisdrankje wachten op onze lunch. Het wordt ‘cervela’ ipv chickensandwich, maar smaken doet het zeker. Ondertussen is het al 3u zodat we ons moeten haasten om Dedza Mountain op te raken. Dat wordt puffen, want het is vrij steil, maar het uitzicht is vast en zeker de moeite waard! Jammer dat we niet langer kunnen blijven om te genieten, want we moeten voor de donker terug beneden zijn… Afdalen is nog moeilijker dan klimmen en ik zweet van de (in)spanning.
[peg-image src=”http://lh3.googleusercontent.com/-zi2jT8l0I38/VexMg5qvt6I/AAAAAAAAGOg/ouK4oVMtFwQ/s144-o/291561036380491.jpg” href=”https://picasaweb.google.com/108791750659524314945/Malawi2010#6191407715847223202″ caption=”” type=”image” alt=”291561036380491.jpg” image_size=”720×540″ ]

Eens beneden springen we snel in de douche want we worden om 7u voor het diner in de Pottery Lodge verwacht. Na het diner regelen we de boekhouding in het salon en drinken we buiten een glaasje in het gezelschap van de bidsprinkhaan.

 

22 september: Dedza – Blantyre- Majete

Het slaapt heerlijk want het is lekker fris in Dedza op het plateau. Ontbijt met eitjes (de eersten van zovelen…) en daarna brengen we eerst een bezoekje aan de pottenbakkerij van Dedza. We krijgen de rondleiding van heel het procédé.

Dit duurt wel 6 weken. Eerst stukjes rots fijnmalen, vermengen met klei, balletjes maken in een rolmachine, balletjes terug verpulveren…De klei moet wel gebakken worden op 1000 graden. Dan wordt het nog eens geverfd, geglazuurd en nog eens in een andere oven gebakken. Een werk van lange adem!Er wordt ineens ook nog wat geshopt zodat het even duurt voor we terug op weg zijn.

De tocht brengt ons verder naar Blantyre waar we inkopen doen om vanavond in Majete Nationaal Park zelf te koken. In plaats van op de markt inkopen te doen, doen we dit in de Shoprite, een grote supermarkt. Jammer, maar op de markt is er tot nu toe niets meer te koop dan tomaten, soms eens ajuinen en bataten. We verdelen ons in groepjes ontbijt, lunch en avondeten.

Onderweg naar het park stoppen we op een prachtig plaatsje om te picknicken. We moeten echter snel verder, want de zon gaat al onder… Het is al donker als we in de Community Camp site arriveren. Je kan kiezen tussen de tent of de shelter, maar de shelter is goedkoper dus de vrouwen gaan daarvoor.

Het vuur wordt aangemaakt voor de barbecue en de groentjes worden gewassen. Het wordt een gezellige avond met een flesje wijn en discussies over knappe BV’s. Slapen gaat iets minder goed want heel de hut wiebelt mee als iemand zich omdraait. En de gedacht dat er ’s morgens een olifant aan je ‘deur’ kan staan, houdt je ook wel een beetje wakker…

23 september: Majete NP

We moeten vroeg de veren uit, want om 6u vertrekt de safari. Oftewel de gamedrive ofwel de voetsafari… Ik start in de jeep en we zien heel wat dieren. Impala’s, waterbokken, elandantilopen, sabelantilopen, kudu’s, hartebeest, wrattenzwijnen,…En natuurlijk ook nijlpaarden. Leuk om te zien, maar ze zitten nog redelijk ver.

Als we de eerste olifanten tegenkomen wordt het even spannend want we komen op hun territorium en ze willen in de aanval gaan. Maar het geronk van de jeep die hier speciaal terug voor wordt opgezet, houdt hun gelukkig gedeisd. We hebben ook nog het geluk om de zebra’s te mogen ontmoeten. We passeren ook nog de dam met African openbill ooievaar en een tussenstop bij de watervallen die ontstaan door een dam die gebruikt wordt om electriciteit op te wekken. We zijn netjes op tijd terug, maar de andere groep laat nog even op zich wachten, waarna we genieten van een brunch.

De middag brengen we door op onze campsite  met lezen, slapen, kippen slachten…Om een kip te pluimen, moet je hem even in kokend water onderdompelen, dan gaat dit vanzelf. Oppassen voor de groene galblaas, dat die niet springt!

Om 3u draaien de rollen om en gaan wij op voetsafari. We krijgen wat meer uitleg en komen dichter bij de watervallen. Het hoogtepunt is wel de Afrikaanse visarend die vlakbij ons in de boom zit. Helaas vliegt hij op als we dichterbij komen. Maar ook de impala’s, wrattenzwijn of sabelantiloop te voet van dichtbij proberen te benaderen is best wel spannend. We zien ook nog Böhms bijeneter, bateleurarend, neushoornvogel, kleine bijeneter,… Toch een geslaagde voetsafari hoewel we al het groot wild deze ochtend al hadden gezien.

Snel een zalige douche en dan worden we voor het diner verwacht in de Thamala lodge. Prachtig uitzicht met zicht op de waterbuffels. Misschien ligt er wel een buffel op ons bord? De steak smaakt toch -hoewel redelijk taai- en we krijgen er nog een appelcrumble als toetje bovenop. Uiteraard drinken we weer heel de bar leeg (dat is niet zo moeilijk aangezien de voorraad altijd beperkt is) en het slapen vlot al beter in het hutje.

24 september: Blantyre – Mulanje

Na het ontbijt is het eerst terug richting Blantyre om inkopen te doen en daarna verder te rijden richting Mulanje Mountain. In Chitikale verlaten we de asfalt en nemen de afslag naar Likhubula waar we overnachten in de Forest Lodge, wat voor ons een 4-sterren hotel lijkt.

Na een lichte lunch, verkennen we de omgeving en de natuurlijke swimming pool, een uitholling in een rivier Het water is frisjes maar zalig! En het uitzicht op het Mulanje massief des te beter. We vertoeven en relaxen er de rest van de namiddag. Het is enkel heel slipperig om terug uit het rotsenzwembad te raken… Op de terugweg is het kerkkoor aan het repeteren met dans en zang.

Het eten wordt zoals altijd heel vroeg geserveerd omdat het zo vroeg donker is, de zon gaat onder tegen 17u. Maar het is een 4sterrendiner: sla, worteltjes, moussaka, rijst en een dessert! Mmm.

De avond brengen we door met gezellig kaarten (Chinees poepen en kingen) maar het duurt heel de avond vooraleer onze vierde man alle regels van het spel door heeft:)…. Het wordt zelfs later dan gewoonlijk, want het is al half 12 als we ons bed induiken en morgen staat ons de beklimming van de Mulanje te wachten.

 

25 september:  Mulanje-Chambe

Reorganisatie van de rugzakken, want er gaat natuurlijk maar een beperkt deel van de bagage mee naar boven. Alles wordt gedragen door 5 dragers. Na het luxeontbijt met omelet, fruitsla en cornflakes zijn we op weg  (8u45).

Het pad begint zachtjes omhoog, maar na de ontmoeting met een pracht van een kalkoen, wordt het alleen maar steiler. De kopgroep gaat er vlot van door, maar ik moet regelmatig enkele seconden pauzeren om weer verder te kunnen… Gelukkig wordt er ook af en toe echt gepauzeerd zodat iedereen weer bij raakt. En dit is nog maar het minder steile pad (Chapaluka pad)… Hoe zou het andere pad er dan wel niet bijliggen? Want ik vraag me al af hoe ik hier ooit weer beneden zal raken…

De dragers die huppelen echter naar boven, inclusief hun avondeten (de kip) die levend mee naar boven moet…Onderweg wordt Koen nog geïnterviewd door een Malawese cameraploeg.  Maar uiteindelijk zijn we –vlugger dan ik persoonlijk dacht- op het plateau van Chambe aanbeland en van daaruit is het een aangename wandeling tot de Chambe hut die op 1860 meter ligt. De hut ligt er mooi en gezellig bij.

Omdat het nog maar 13u is, hebben we volop de tijd om van de omgeving te genieten. We doen dit door ons aan het miniscuul riviertje te placeren en ons te amuseren met het bouwen van een dam. Daar kan dan straks het drinken in afkoelen… Het doet me aan mijn jeugd denken en het is een aangename namiddag.

Tegen een uur of 3 maken we nog een wandeling naar het viewpoint richting Chambe Peak. Het is toch nog vrij pittig en het pad verdwijnt zelfs. Zo erg dat ik besluit om niet mee verder te gaan. Naar boven zal wel lukken op handen en voeten, maar naar beneden zou ik vast doodsangsten doorstaan, dus pas ik er maar voor. Gelukkig heb ik nog gezelschap van een compagnon. De 5 minuutjes naar de top blijken er echter heel wat meer als de groep slechts een klein uur later opduikt… We kregen al schrik dat we niet voor de donker beneden zouden. En in de rimboe klinken er rare geluiden… Misschien een aapje? Het eerste stukje terug naar beneden is toch wel vrij moeilijk, maar de rest verloopt vlotjes.

Terug aan de hut is het even opfrissen en dan aan het avondeten beginnen. Dat is iets ingewikkelder zo zonder voorzieningen buiten het haardvuur. Het wordt spaghetti met tomatensaus en –niet zo’n lekkere- balletjes. Terwijl we wachten tot het water kookt, wordt er nog Hints gespeeld.  Leen haar spaghetti smakt bizar maar niemand wil haar geloven tot ik er ook eens van proef en bevestig dat haar bord naar zeep smaakt, waarschijnlijk het afwasmiddel… Het is lekker gezellig in de hut met haardvuur, maar toch kruipen we vroeg ons bedje in, want de wolken hebben ondertussen de prachtige sterrenhemel verscholen…

 

26 september: Mulanje

Ontbijt met een appeltje en een boterham met confituur. De terugweg verloopt via de steile kant (skyline path)  en is wel opletten geblazen. Omdat we toch voor niets op tijd beneden moeten zijn, doe ik het rustig op mijn gemak, maar ook ik ben al om 11u beneden. Hoewel ik dacht dat we onderweg nog aan watervallen zouden stoppen, hebben we dit niet gedaan…

Aan de lodge genieten we van een Fanta bij een koppeltje fladderende vlinders waarna we  gaan zwemmen in ons heerlijk natuurlijk zwembadje. Het is er lekker rustig op het middaguur. Enkele locals doen er hun wasje en ik doe lekker gezellig mee met mijn biozeep. We keren terug naar de lodge voor een lunch, een (kleren)wasje en een Rogersudoku en raken toch weer aan de swimming pool verzeild…

Het avondeten is weer heerlijk- kip met verschillende soorten groentes. Net wat we nodig hebben! De rest van het gezelschap blijft aan tafel hangen, maar ik vind het nog veel te goed weer om binnen te zitten, dus ik werk mijn reisverslagje bij op het terras in de schommelstoel bij de Afrikaanse geluiden.

 

27 september: Mulanje-Zomba

Full english breakfast om de dag mee te starten. Worstjes, eieren, warme tomaat, toast en voor de liefhebbers ook nog bonen. Dan het busje in om te vertrekken richting Zomba waar we het project van  Mieke Hendrickx -de weduwe van Karel van Noppen- gaan bezoeken.

We moeten echter terug over Blantyre om aan benzine te raken… We nemen gelukkig wel een andere weg die ons door de theeplantages leidt. We stoppen even om een kijkje te nemen.. Een theeplukker verdient gemiddeld 15.000 kwacha per maand + kost en inwoon. Niet bijster veel dus…

In Blantyre doen we nog even inkopen en dan is het richting Sitima. Daar hebben 6 dorpen met de hulp van Mieke een schooltje gebouwd. De kinderen moeten wel wat schoolgeld betalen, maar in ruil daarvoor krijgen ze elke dag een zo gevarieerd mogelijke maaltijd, en een jaarlijks gezondheidsonderzoek.  De ontvangst is er super! We worden er verwelkomd met dans en zang.

We moeten nog lunchen, maar voelen ons daar toch niet goed bij, zo voor de ogen van zoveel hongerige maagjes. Volgens Mieke is het echter geen probleem. De aanwezige kindjes worden netjes geteld en we verdelen de overschot mooi in 46 porties. Eén voor één schuiven de kindjes netjes aan.

Om half 4 staat de voetbalmacht tegen de meisjesvoetbalploeg op het programma. Een prachtig voetbalveld, maar de match is zwaar in zo’n warm weer. En volgens mij had de scheidsrechter ook geen horloge want de zon is al onder als de eindstand 1-1n is. Sam, de coach, lijkt wat  teleurgesteld zo zonder overwinning…

De douche is natuurlijk wat primitief, maar er lijkt ook geen afvoer te zijn dus dan wordt het met een emmer wassen in de pompbak. Het avondeten is uiteraard bij kaarslicht maar smaakt heerlijk (kool, kip en pindasaus). De wijn en Amarula laten we er ook bij smaken. Slapen doen we op ons matje in één van de lokalen.

 

28 september: Sitima

’S ochtends voor het ontbijt is het natuurlijk al fotoshoot. Alle kindjes willen op de foto en het is gieren en lachen als ze het resultaat ervan zien…

De keukenploeg van het schooltje van Sitima schotelt ons heerlijk ontbijt voor. Bananencake en bananenbeignets. Mmm. De kinderen arriveren één voor één op het schooltje. De lesdag begint met een structuur als ‘head, shoulders, knee and tows’.

Er blijven kinderen binnensijpelen maar ze weten blijkbaar wel in welk klasje ze terecht moeten… De schooldag begint dan met een half uur concentratie. Daarna is het eerder sport en spel. De concentratie is vandaag iets verder te zoeken met al die azungus in de buurt. Op naar het voetbalveld dan maar.

De opdracht lijkt simpel, rond de goal en het springtouw lopen, maar voor veel van de kleintjes is het precies niet evident. Zelfs na 10 voorbeelden hebben sommigen het nog niet door. Ondertussen heeft één van de kindjes Koen zijn T-shirt ondergeplast. Voor ons lijkt het evident om ze te verschonen maar hier wordt urine blijkbaar niet als iets vies beschouwd… We dansen met de kindjes en ze zouden wel willen vechten om toch maar je hand vast te kunnen nemen. Helaas heb ik er maar 2, maar daar passen toch al wel 4 kinderhandjes in.

Tegen 11u is het eten klaar. Alle kinderen krijgen dus elke dag een maaltijd voorgeschoteld en ze proberen er zoveel mogelijk variatie in te brengen in de mate van het mogelijke… Iedereen eerst handjes wassen en netjes op een rij. Sommigen zijn maar net oud genoeg om hun bordje te kunnen vasthouden… Ons smaakt het ook. Als er nog eten over is, mogen ook de kinderen die er niet naar school gaan omdat ze al te oud zijn, de overschot opeten. Gelukkig worden kinderen hier niet aan hun lot overgelaten. Als ze hun ouders verliezen – want het aidspercentage is hier hoog- worden ze opgenomen in de gemeenschap.

Na het middagmaal rijden we naar lake Chilwa. Overal waar je komt, wordt je ook getrakteerd op een lach en een handzwaai. Malawi, indeed the warm heart of Africa! Al die gezichtjes die opfleuren als je naar hen terugzwaait. Het leven kan soms zo simpel zo mooi zijn… Op weg naar Lake Chilwa doe ik dus niets anders dan naar de plaatselijke bevolking zwaaien.

We doen een boottochtje naar een van de plaatselijke vissersdorpjes. Het water is echter op sommige plaatsen ondiep en Roger springt al uit het bootje om te helpen duwen… Op één dag zijn de visjes gedroogd. Gelukkig is er een vangststop om overbevissing tegen te gaan, maar de vissers kunnen dan migreren naar Lake Malawi waar de vangst op een ander tijdstip verboden is. De meesten onder ons vinden dat er een gespannen sfeer hangt, maar ik merk die niet echt.

Wel zijn het armzalige hutjes maar dat is volgens mij omdat ze de oevers van het meer volgen met het regenseizoen…. We ontmoeten ook nog de kruidendokter. Hij verkoopt stokjes, die elks een verschillende werking hebben. In het dorpje is het een doolhof, maar Sam onze gids loodst ons terug naar de boot. Op de terugweg zijn de golven zo hoog, dat ik medelijden krijg met onze roeier. En met Khama blijkbaar ook want die wordt zeeziek… We zien nog wel een pelikaan.

Terug in Sitima wacht ons de officiële uittrede. De 6 dorpshoofden van de deelnemende dorpen zijn aanwezig en één voor één stellen ze zich voor of moeten we een speech geven. Of ze blij zijn met onze 20.000 kwacha is niet helemaal duidelijk… Nog een laatste rondedans met handjesgedruk en dan verlaten we met spijt in het hart Sitima. Dit bezoekje zal op ons een diepe indruk achterlaten…

In Zomba overnachten we in Ndindeya motel maar eerst nog een lekkere (zoute) pizza in Domino’s en een spelletje Junglespeed in de bar van het motel.

 

29 september: Zomba

Mmm, ontbijt met frietjes, lekker vettig. Om half 10 hebben we met Mieke (en een vrijwilliger Veerle en een student van Cades Toon) afgesproken voor een wandeling op het Zombaplateau. Eerst nog een tussenstop in de Shoprite voor de picknick.

De wandeling begint maar rustigaan. Een eerste stop aan de dam, waar we heerlijke aardbeien kopen. Dan een korte wandeling tot het megachique Sunbird Ku Chawe hotel waar we al direct een terrasje doen. En dan blijkbaar naar boven met het busje. Raar idee van een wandeling…. Het busje volgt zelfs tot aan de picknick die wel heerlijk smaakt.

Ondertussen is het al een uur of 3 zodat er eigenlijk niet meer gewandeld wordt. Gelukkig stelt Mieke voor om met diegenen die zin hebben toch nog naar beneden te wandelen. Gelukkig toch nog wat actie. De uitzichten zijn prachtig maar het tempo op het potatopath (zo genoemd omwille van het feit dat dit gebruikt werd door de aardappelverkopers) is net iets te snel voor mij om er echt van te genieten.

We zijn dus vrij snel beneden, de overigen zitten nog in het internetcafé. Een lekker doucheke en uit eten. Chicken with nsima. Napraten doen we op ons terras met een glaasje Amarula.

 

30 september: Zomba-Liwonde

Er staan helaas weer frietjes op het menu voor sommigen onder ons. Mij smaakt het gelukkig wel. Vanuit Zomba gaat het richting Liwonde Nationaal park. Eerst uiteraard nog winkelen in de Shoprite.

In Liwonde logeren we in de Liwonde Villa met uitzicht op de nijlpaarden. De rest van de dag brengen we door met genieten van de rivier, groentjes kopen op de markt en zwemmen in het zwembad van de Hippo View. Op de markt kopen we bij elke kraampje wel iets. Hier langs de rivier is er blijkbaar meer keuze aan groentes, want meestal is de keuze maar beperkt tot tomaten en patatten.

Wij keren echter gelukkig naar huis met wortelen, bonen, witte kool, tomaten, aubergines en ajuinen. Dat wordt een zalige barbecue. Nog snel een zwempje voor het donker is. De zon gaat al onder om half zes, en om zes uur is het in Malawi pikkedonker en eigenlijk ook niet veilig op straat. Het vlees op de barbecue is lichtjes aangebrand maar smaakt heerlijk. Afsluiten met een spelletje kaarten en proeven van de Malawese gin.

 

1 oktober: Liwonde Nationaal park.

Het ontbijt laat lang op zich wachten, maar het is het wachten waard. Omelet met frietjes, en een boterham met banaan. Tijdens het wachten kunnen we uiteraard genieten van het gesnurk van de nijlpaarden in de Shire rivier.

Vandaag staat het nationaal park van Liwonde op het programma. Dit staat bekend voor zijn enorme populatie aan olifanten (+-900) en nijlpaarden (+-2000). We nemen de zuidelijke ingang en rijden nog 30 km verder door het Nationaal park tot aan Mvuu lodge en Camp. Dat zal de start zijn voor onze safari’s. We beginnen met een bootsafari en onze verwachtingen worden al direct ingelost. We naderen tot op enkele meters van een hele kudde olifanten die een modderbad aan het nemen zijn aan de oevers van de Shire rivier. Zalig. Er worden massa’s foto’s genomen want elke minuut zie je wel één van de vele olifanten of nijlpaarden.

Voor nijlpaarden is het opletten geblazen, want het blijkt een redelijk gevaarlijk dier te zijn. Ze kunnen 6 minuten onder water blijven en moeten 40 kg gras verorberen per dag om hun buikje lekker vol te hebben. Hiervoor komen ze ’s nachts aan land.

Een nijlpaard speelt zelfs taxi voor een schildpad!

Uiteraard zien we ook een heleboel vogels, waaronder regelmatig Afrikaanse visarend, bonte ijsvogel, African jacana en ook Goliath reiger, Yellow-billed stork en een ibis.

Langs de oevers liggen de Nijlkrokodillen te zonnen, je kan ze ook van dichtbij benaderen. En op het land zien we verschillende impala’s, wrattenzwijnen, waterbok, en aapjes.

’S Middag’s picknicken we aan de Mvuu lodge, waarna we nog een game drive doen.

Het nationaal park ziet er op het einde van het droog seizoen vrij dor uit, en sommige delen lijken een beetje op het Zoniënwoud in de herfst. Andere delen zien er dan weer iets tropischer uit met reuzencactusachtigen (Candelabra euphorbia) en pythonvines. Omdat het nog warm is zien we niet zoveel extra dieren, enkel nog mangoestes. We passeren wel nog het vliegplein en een baobab waar wel 20 mensen in kunnen schuilen. Hij zou wel 1000den jaren oud zijn.

Terug aan de Mvuulodge doen we nog een terrasje en dan keren we huiswaarts. Nu het al later op de avond wordt, zien we vanuit ons busje nog heel wat dieren. We passeren zelfs een kudde olifanten en een koppel Southern Ground Hornbill. We zijn maar net op tijd (5 voor 6) terug aan de uitgang van het Nationaal park.

We hebben geen avondmaal voorzien, dus we gaan uit eten in de Hippo View Lodge. Een reuze conferentie lodge, waar geen kat te zien is, maar het eten smaakt ons wel.

 

2 oktober:

We ontbijten op ons gemak, want vandaag moeten we enkel naar Lilongwe. Yippie, eerst picknick in de shoprite en dan bij Khama op bezoek. Khama woont in Lilongwe, in een mooi huis. Zoals hij zelf aangeeft, heeft hij de poverty grens overschreden. Hij heeft electriciteit en water.

Eerst nog shoppen in de shoprite voor de selfcatering in Nyika en  daarna  droppen we eerst onze bagage in Mabuya camp en dan krijgen we van Blessings -die de rest van de tocht ons zal vergezellen- een rondleiding in de Townships. Een gemiddeld gezin verdient hier 8000 kwacha, waarvan ze 3500 kwacha nodig hebben om hun huisje te huren, en een zak maïs voor een maand kost ook al 1500 kwacha. Blijft er nog 15 € over per maand voor groentes, en al de rest…

En hoewel ze dus niets hebben, buiten de kleren die ze dragen, laat iedereen zijn glimlach zien. De kleintjes doen er natuurlijk nog een schepje bovenop, en wuiven uitbundig!

Het kerkkoor is aan het oefenen in de school en het is weer prachtig om te horen. Enkelen van ons bestellen zelf een cd’tje.

Na het bezoek aan de township gaan we op zoek naar een restaurantje. Evident is dit blijkbaar niet, ofwel is het poepchique, ofwel is het fastfood, ofwel is het westers en uiteindelijk belanden we in één of ander ongezellig restaurantje. Gelukkig valt de electriciteit uit, en maken ze het gezellig met kaarsjesJ. Al Junglespeedend brengen we de wachttijd door.

Na het diner, wordt het uitgaan in Lilongwe! Khama wil ons wel verschillende plaatsjes tonen. Eerst rustig op het gemak iets gaan drinken. In de tweede bar wordt er al wat meer gedanst, en in de 3e bar  (Starlight Club) gaan we helemaal uit de bol. Als Khama om half twaalf al wil doorgaan heeft niemand van ons zin om te vertrekken, maar helaas moeten we morgen om 5u uit de veren…

 

3 oktober: Lilongwe-Nyika

Vandaag wordt het een dag zonder leuke vooruitzichten, namelijk een hele dag in het busje zitten. We vertrekken al om half zes, ontbijten doen we aan het tankstation en voor de rest stoppen we alleen in mzuzu om groentjes te kopen op de markt en worstjes in de shop. Bovendien is er op de markt niet veel keus en blijft het bij bananen, uien, aubergines, courgettes en tomaten. Behalve die snelle boterham met choco naast de weg… Ook de tankstations zijn er leeg.

In Rumphi, het laatste bewoonde deel voor Nyika proberen we dan nog maar op zoek te gaan naar benzine. Op de zwarte markt is er nog benzine verkrijgbaar, maar ook slechts 5 liter, en aan het dubbele van de prijs. Daar doen we niet aan mee, dus hopen maar dat we tot aan onze overnachting en terug raken. Die is namelijk nog 120 km verwijderd van dit laatste dorp.

En deze laatste 120 km zijn dus niet verhard. Hobbly, Bobbly. Ook onze bus is allesbehalve stofdicht. We moeten er twee keer uit… Eén keer om bijtanken met onze jerrycan die we nog bijhadden, en een keer omdat we anders niet boven raken…. Na 4u op onverharde weg, wordt de stemming van sommige medepassagiers al iets minder…. Met een stoflong arriveren we uiteindelijk in Chelinda Camp. Onze chalet heeft zelfs een housekeeper Edward, die het haardvuur al heeft aangestoken. Zowel in onze living, buiten voor onze badkamer, als in de keuken. Dat is nu even wel zalig, hij maakt zelfs ons eten (couscous met verse groentjes) klaar, dat daarna dubbel zo goed smaakt! Er is maar elektriciteit tussen 18u en 21u, dus zodra het licht uitgaat, kijk ik nog even naar de vallende sterren en kruipen we daarna onze zalige bedjes in.

 

4 oktober: Nyika

Omdat het meeste wild ’s ochtends en ’s avonds actief is, ga ik er met Katrien al om 6u op pad om de regio te verkennen. We zijn nog niet vertrokken, of staan al oog in oog met een Roanantiloop. We dwalen direct van de weg af, en zoeken ons een weg door het open landschap. We zien verschillende soorten antilopen (elandantiloop, bushbuck), maar te voet kunnen we ze niet heel dichtbij benaderen. We wandelen tot aan dam 2, waar zelfs plots een jogger opduikt.

 

Om 8u zijn we terug voor het ontbijt. Daarna gaan we met gans de groep wandelen tot aan dam 3 en dwars door het landschap terug. De groep is in twee gesplitst, en wij komen al een kleine kudde zebra’s tegen en een duiker die razendsnel van ons wegsprint.

Om 4u gaan we met de jeep op gamedrive. De dieren lijken minder schuchter te zijn als je in een voertuig zit, want we kunnen de zebra’s en andere antilopen van dichtbij benaderen. Prachtig. Bij zonsondergang krijgen we zelfs een tasje thee met een koekje geserveerd.

En dan komt het echte werk eraan te pas. Met de spot oogjes spotten in de duisternis. En ja hoor, verbazingwekkend hoe ver zo’n oogjes blinken. Een hyena kruist de weg, en loopt vlak naast onze jeep. Wow. Naast de verschillende antilopen, zien we even later ook nog oogjes in het midden van de weg zitten. En ja hoor, het is een luipaard, maar nog een vrij jong dier. We kunnen het van vrij dicht observeren en zelfs een video met onze camera van maken. Dit maakt helemaal onze dag goed!! De andere jeep heeft helaas niet het geluk van het luipaard te zien. Edward maakt de overschot van onze couscous lekker klaar.

5 oktober: Nyika mountainbiken

We willen al om half 7 met de mountainbike vertrekken om op tijd terug te zijn, zodat de mannen in de namiddag ook nog een ritje kunnen maken, maar dat is deze keer buiten de Malawezen gerekend. Als je ze nodig hebt, ja dan zijn die vroege vogels er pas om half 8.

Tegen kwart voor 8 zijn we dus weg. Omdat we de eerste zijn, krijgen we gelukkig ook het plakgerief mee. De start is zwaar en lastig, want  het gaat bergop. Gelukkig gaat het daarna ook bergafwaarts. Aan het enigste natuurlijk meer van Nyika pauzeren we even. Vandaaruit is het prachtig. We fietsen gewoon tussen de zebra’s en de antilopen. Aan mooie liedjes komen snel een eind, als mijn band ontploft. Een hele scheur zodat we er de reserveband opleggen in plaats van hem proberen te plakken. Daarna gaat het bergop en het is zwaar. Verschillende stukjes doe ik te voet. Het probleem is dat je er ook niet echt een zicht op hebt, hoeveel kilometer je nog moet doen. Er is geen enkel oriëntatiepunt in de verre omgeving… Enkel prachtige natuur.

We zijn dan ook blij als we zien dat Chelinda nog maar 10 km is. Met volle moed en wat rozijntjes beginnen we er terug aan, maar na 3 minuten is mijn band alweer opnieuw ontploft. Elke en Katrien zijn al honderd meter verderop, maar de wind staat verkeerd en ze horen niet dat ik nog roep, en ze zijn al snel uit het zicht verdwenen. Er zit dan niets anders op dan maar te voet verder te gaan. Een half uurtje later komt Katrien me dan toch tegemoet gefietst aangezien ze zich al afvroegen waar ik bleef. Ze zijn ondertussen al aan een bordje waarop Chelinda lodge nog maar 5 km is, dus we besluiten dat zij al verder kunnen fietsen, zodat de achterblijvers al kunnen vertrekken, en dat ik te voet ga.

Ik kijk toch nog even of ik mijn band niet zou plakken, maar het is weer een reuzescheur, dus ik ga toch maar te voet verder. Zingend te voet op weg. Het bos waar onze chalet staat, is al in zicht, maar blijkbaar is het toch nog een reuzegrootbos. Achter elke bocht verwacht ik de lodge te zien, maar ze daagt nooit op. Een uur later, passeer ik een bordje waar het opnieuw 5 km is naar Chelinda kamp…. En dan daagt er plots een witte jeep op. En ja hoor, ze komen me repatriëren. Ze hebben een reservewiel bij, dus dat laatste stukje kan er nu ook wel met de fiets nog bij. Om twee uur arriveer ik uiteindelijk met een paar blaren op mijn voeten aan onze chalet.

De andere mannen die normaal een dagtocht gingen maken, hadden al evenveel pech. Er was al 1 fiets te weinig, en van de andere brak na 2 km de derailleur al door. Bleef er nog maar 1 fiets over….

De rest van de namiddag geniet ik nog van het zonnetje en de omgeving. Avondeten doen we gezellig met macaroni met kaassaus in onze chalet met haardvuur, en we kaarten nog een beetje na..

6 oktober: Nkhota Khota

Vandaag staat in het teken van transport. We staan al vroeg op om rond een uur of zes te kunnen vertrekken. In Rumphi proberen we extra benzine te krijgen om tot in Lilongwe te raken. We krijgen echter geen benzine in onze jerrycan, want dat bevordert natuurlijk de zwarte markt… Na lang aandringen en als we vertellen dat we het vliegtuig moeten halen, krijgen we dan uiteindelijk toch nog een jerrycan mee. Al wachtende aan het benzinestation doen we ons dan maar te goed aan een ontbijtje (donuts met banaan). In Mzuzu wordt er nog gewinkeld voor de lunch en geld gewisseld. Picknicken doen we in aan een plantage voor rubber.

Om 17 arriveren we in de Nkhotakhota Safari Lodge aan het Malawi meer. Het meer lijkt wel op een zee, met al die golven en het uitzicht is er fantastisch. We genieten er van de ondergaande zon op het strand! Ook het diner is heerlijk, al zit het terras deze keer wel vol met beestjes. Ook deze avond komen de kaarten weer boven vooraleer we ons lekker nestelen in ons hutje.

 

7 oktober: Nkhota Khota

Vandaag is het strandvakantie. Een ochtendwandeling op het strand, de wevertjes in het riet, een English breakfast op het terras, zwemmen in de ‘zee’ met een visarend die over  je hoofd scheert, een Malawees die met plezier alle foto’s in de P-magazine bekijkt en dan een huwelijksaanzoek doet, picknicken op het strand, springen en kopje-onder-gaan in de golven, souveniertjes proberen af te dingen, fotografe spelen voor een stel aapjes, tussendoor nog wat cijfertjes ontvangen van de boekhouding, en dan een autoritje terug naar Lilongwe richting Mabuya camp.

In Lilongwe is het een hele klus vooral we iets vinden om te eten… Daar valt dan ook nog eens de electriciteit uit, zodat we een paar uur later toch klaar zijn om nog te gaan stappen in de disco. De eerste bar is echter een whitepeople bar, en is niet zo gezellig, maar op de dansvloer in de disco wordt er volop gedanst…

 

8 oktober: Lilongwe

Na het ontbijt, is er nog even tijd om wat souvenirs aan de haak te slaan op het marktje, en dan is het helaas al tijd om naar de luchthaven te vertrekken. De reis zit er jammer genoeg op. Voor ik het weet zijn we alweer in België geland en kan ik alleen maar terugdenken aan het prachtige Malawi. Malawi laat een diepe indruk op me achter. De mensen zijn er supervriendelijk terwijl ze zelfs amper iets hebben om van te leven…..

Geef een antwoord