Andalusië

9 nov: Charleroi- Malaga- Granada

Hoewel onze vlucht pas om 12.00u vertrekt, moeten we toch nog vroeg op om in Charleroi te raken. In Brussel Zuid is het even pauzeren met een chocobroodje.  In Charleroi aangekomen, kunnen we al direct inchecken. De veiligheidsreglementering is sinds kort verstrengd. Er mogen geen vloeistoffen of pastas in de handbagage in een hoeveelheid groter dan 100 ml en dan nog moeten ze in een diepvrieszakje.
Geen probleem voor ons met enkel een koek en een appel bij ons. ’t Zal dus geen drinken worden tijdens de vlucht die trouwens vlekkeloos verloopt. In Malaga aangekomen, schieten we al direct onze truien uit al wachtend op de trein ( of beter gezegd metro). In Malaga stappen we over op de bus naar Granada waar we die van 16u juist missen en de volgende van 17u een uur vertraging heeft. Jammer maar helaas. Onderweg zien we dus de zon beetje voor beetje ondergaan en kunnen we slechts nog even van het mooie landschap genieten. Rond half negen arriveren we in Granada en moeten nog even de stadsbus (nr 3 of 33) nemen om in het centrum te raken. Natuurlijk drukken we net te laat op het stopbelletje omdat we niet goed weten waar we er uit moeten, dus eer de bus stopt, moeten we al een heel eind te voet terug. Volgens onze reisgids bevindt de budgetaccomodatie zich in de Cuesta de Gomérez dus daar trekken we heen. In het gezellige hostel Venecia is er echter geen plaats meer, maar de vriendelijke man brengt ons naar een ander hostel dat ook van hem is blijkbaar even verderop. Een heel klein kamertje maar alles is er netjes met automatisch licht per toilet en douchecabine. We trekken er direct terug op uit iets te eten en nog een stukje van de stad te zien. Omdat we geen zin hebben om heel de stad eerst te verkennen om een deftig en goedkoop restaurantje te zoeken, wordt het kebab op zijn spaans. Toch smaakt het.

10 nov: Granada
De dag begint al vroeg want er is veel te zien in Granada en we zijn er slechts een dag en een beetje. We starten onze verkenningstocht op Plaza Nueva en trekken naar het noorden. We passeren het gerechtsgebouw, Iglesia Santa Anna, de Arabische baden, … en vervolgen onze weg langs de rivier verder naar boven naar de wijk Sacromonte waar de huizen in de rotsen gebouwd zijn. Door de straatjes wandelen we verder, passeren nog en kerk en arriveren dan aan de Mirador de San Nicolas. Een prachtig uitzicht op het Alhambra met de besneeuwde bergen op de achtergrond. De zon staat voor mooie kiekjes echter nog pal verkeerd. Op de Plaza Larga  is het een marktje waar we ons ontbijtje kopen en verorberen op de Plaza Bartolomeo. We vervolgen onze weg langs de oude stadswallen (Calle Alhacaba) met nog een klim naar de Mirador van San Cristobal. Zo passeren we nog een aantal pleintjes, kerkjes, mooi ingelegde straten tot we bij de kathedraal arriveren. Het is even zoeken naar de ingang, maar eens we binnen zijn is het overweldigend. Reusachtige pilaren die de kathedraal nog eens zo groot doen lijken.
We genieten van het zonnetje voor de kathedraal terwijl we van onze chirimoya smullen die we op het marktje hebben gekocht. Hierna is het Alhambra aan de beurt. Dé toeristische attractie van Spanje, waar maar een beperkt aantal bezoekers per dag binnen kunnen. Wij hebben ons ticketje alvast thuis op de pc geboekt. Van twee tot zes mogen we binnen in het complex en om half vijf moeten we in het Nasridenpaleis zijn. Op ons gemak bezoeken we dus eerst de tuinen van Generalife, het paleis van Carlos en de Alcazaba. ’t Is allemaal zeer zeker de moeite waard. Aan de horizon zie je de sneeuw van de Sierra Nevada. Het Nasridenpaleis overtreft echter alles, de mozaiekjes, ingelegde plafonds,….  Voor ons lijkt het een herhaling van Marokko. Het is al een geslaagde dag vandaag. We wandelen door de grote poort het complex uit richting ons kamertje. Douchen en lekker eten in een klein restaurantje. Gazpacho, tortilla , dessert en wijn voor slechts 7 euro. We drinken nog iets in één van de vele Marokaanse theehuizen in de buurt.

11 nov: Granada- Lanjaron

De dag begint goed. We zijn er allebei heilig van overtuigd dat het 12 november is en ik dus verjaar. We ontbijten dus met taart in een lokaal caféetje. Daarna gaat het richting het  jeugdhuis van Lorca, één van de bekendste schrijvers van Spanje. Onderweg passeren we nog enkele kerkjes en pleintjes en ook op de terugweg zijn het gemeentehuis en het Corral de Carbon de moeite waard om te passeren. We halen onze rugzakken op en wandelen dan naar het busstation dat verder ligt dan gedacht. Maar nu hebben we toch ook nog Hospital Real en de stierenarena gezien. Met Alsina Graels rijden we naar Lanjaron, een dorpje in de Alpujarras. Vandaar vertrekt onze wandeling, de GR7 of E4. Waar we in de zomer één van de laatste etappes wandelden van deze Europese langeafstandsroute in Bulgarije, wandelen we hier in Spanje één van de eerste etappes van dezelfde route. ’t Is alleen een wereldbreed verschil. Hier lijkt alles een stuk mediterraner. Het staat hier volop wilde tijm en rozemarijn. Dat zal lekker eten worden. Het vertrek is altijd even moeilijk omdat je nog geen zicht hebt op hoe goed de wegmarkering is aangebracht. We lopen dan blijkbaar ook verkeerd, hoewel we de wit-rode tekentjes ontdekken, zitten we zonder dat we het weten op de GR 142. We passeren een stel Belgen, de enige wandelaars die we zullen tegenkomen. Even later is er een kruising van GR’s.  We slaan het pad van de GR7 in, tot we na enige tijd door hebben dat het terug richting Lanjaron draait. Daar beseffen dat we op de verkeerde weg zaten. Eens op het goede pad is het genieten van de buitenlucht, de omgeving en de zon die nog volop schijnt. Omdat we niet goed weten wanneer de zon ondergaat, staken we het stappen om 5u. Het volgend dorpje, aan de overkant van de kloof zullen we vast niet halen en in het donker is het geen pretje om je tent te placeren. Waar we nu zijn beland echter ook niet, er is niet echt een plat stukje te ontdekken. Eens we een plekje gevonden hebben, beginnen ze nog te schieten ook. We staan voor een dilemma, ons kenbaar maken en weggejaagd worden uit het natuurpark of hagel in ons gat. We kiezen voor het tweede, maar hangen toch maar mijn oranje shirt aan de boom. Gelukkig is het even later al donker en druipen ze af. Ondertussen hebben we ontdekt dat aan de overkant een soort nomaden wonen. In hun blootje zijn ze de berg manueel aan’t omspitten. We eten lekker en duiken ons tentje in want zodra de zon achter de horizon verdwijnt, wordt het aanzienlijk koeler.

12 nov: Canar-Soportujar-Pampaneirra-Bubion

We zitten nog maar op 1000 m dus het was nog een aangename nacht temperatuur. Ook vandaag is het weer stralende zon. De kloof zijn we snel over, en dus belanden we in ons eerste dorpje waar we ons aan het fonteintje lekker kunnen wassen. De wandeling brengt ons verder tot Dique 24 en Soportujar. Een ezel schrikt zo van ons, dat zijn baasje er bij neer valt.  Een tijdje later verspert een paard ons dan weer de weg. Net als we denken de bewegwijzering goed door te hebben, maken we toch weer een klein foutje waardoor we wat tijd verliezen. In de verte zien we nu de sneeuw al liggen. We arriveren aan Pampaneira waar we even de weg op moeten  en dan naar het dorpje stijgen. Op één van de toeristische terrasjes eten we een ijsje. De klim gaat verder naar Bubion. Uit de dorpjes raken op de juiste plaats is altijd de moeilijkheid. Ook hier loopt het even verkeerd. Deze keer zetten we ons tentje bij gebrek aan beter, langs een pad. We hebben wel een grandioos uitzicht op Bubion en Capileira. Voor we onze tent durven opzetten, experimenteren we nog met de nachtfunctie van onze camera.

13 nov: Bubion – Pitres – Portugos -Busquitar
Het was al een stuk frisser deze nacht en een iets hardere ondergrond dus we zijn blij als het ochtend is. De dag begint met een klim en algoed dat we al op zijn, want we passeren  vrij snel een jachthond. De jagers zijn voorlopig nog niet te zijn.  Het paadje brengt ons zigzaggend naar de kam, vanwaar de afdaling begint richting Pitres. Een deel van het pad loopt langs pistes. In Pitres ontbijten we bij de fontein op het dorpspleintje met heerlijke yoghurtjes uit het nabijgelegen winkeltje. We blijven verder afdalen langs een kloofje richting het gehuchtje Atalbeitar. Daar is het terug omhoog naar Portugos. Soms vraag je je wel eens af waarom ze voor zo’n omweg kiezen. Zeker als het al warm wordt in de stralende zon. In Portugos nemen we weer uitgebreid pauze in de zon om wat te eten. Het lijkt wel een luilekkerdag vandaag. Vandaar is het even de macadam volgen tot in Busquitar. Hier vullen we ons water nogmaals bij, want de wegwijzer duidt nog vijf uur aan richting Trévelez. Waarschijnlijk zullen we dus ergens voor Trévelez ons tentje opslaan. Zo gedaan zo gezegd. Het landschap varieert, en we blijven lichtjes stijgen. Op sommige plaatsen zitten we boven de boomgrens. We hebben weer een prachtig uitzicht vanop onze slaapplaats. Voor de eerste keer deze week, komen de wolken echter aanzetten. We doden de tijd nog met een spelletje uit de goede oude tijd, verstoppertje!.

14 nov: Trevelez

We voelen ons alletwee niet super als we opstaan. We wandelen dus rustig verder naar Trevelez, het hoogste dorpje van Spanje. We vragen de busuren na omdat we morgen in Malaga moeten raken. Ofwel is het kwart voor zes ’s morgens ofwel om half vier in de namiddag. (dienstregeling) Als we besluiten verder te gaan, raken we moeilijk terug want de bus komt dan alleen maar vroeger. Rekening houdend met dat je niet naast de bushalte kan kamperen en je toch tijd nodig hebt om de tent af te breken zouden we als we verder wandelen al tegen 3 uur moeten opstaan. Daar zien we dus vanaf. Het wordt dus teruggaan en eventueel daar nog wat wandelen. De volgende bus terug is echter ook pas binnen zes uur dus besluiten we te liften. Geen geluk deze keer. Niemand wil ons meepakken. Ondertussen begin ik me steeds slechter te voelen tot het onvermijdelijke gebeurt. Mijn ontbijt eruit, en dat op het dorpsplein van het hoogste dorpje van Spanje. Ik weet de plekjes nogal uit te kiezen (cfr Bulgarije). Het liften zullen we dus ook al maar niet proberen met al die haardspelbochten. Ons laatste alternatief is ons tentje op de camping plaatsen, uit te rusten (want ook Wouter voelt zich nog steeds niet goed) en ’s namiddags een terrasje doen. Zo gezegd zo gedaan. De avond brengen we door in de bar van de camping met een fles wijn.
15 nov: Trévelez-Orgiva-Malaga

Vandaag wordt het dus wel de bus van kwart voor zes ’s morgens. In het donker rijden we zigzaggend tot in Orgiva. Daar is het overstappen richting Malaga. We doden de tijd in een plaatselijk caféetje met een theetje. Het wordt een lange rit want we arriveren pas ’s middags in Malaga. Gelukkig stopt de bus vlakbij het centrum en kunnen we direct op zoek gaan naar een pensionnetje. Dat uit onze gids blijkt niet meer te bestaan, maar bij de buren is er nog een. We verfrissen ons even en gaan dan direct op stap. Er is nog veel te zien in Malaga, de kathedraal, het geboortehuis van Picasso, het Alcazaba, het Picassomuseum, verschillende mooie kerken…  We wandelen de hele tour. ’s Avonds gaan we eten  in het restaurantje aan de kathedraal. Romantisch, de electriciteit valt namelijk uit en we dineren bij kaarslicht.

16 nov: Malaga – Charleroi

We brengen de voormiddag nog slenterend door. De paseo del parque is echter afgesloten wegens renovatie. Net zoals zoveel kerken die worden opgeknapt tegen dat Malaga Cultuurhoofdstad is van Europa in 2016. We brengen nog een bezoekje aan de overdekte markt en het museum voor hedendaagse kunst voor we de trein moeten nemen richting luchthaven. In België aangekomen is er natuurlijk weer iets mis met de treinen waardoor we pas laat thuis arriveren. Eind goed al goed.

Geef een antwoord